ιστορίες γύρω από την φωτιά: ένα βράδυ σε θεατρική παράσταση του σωματείου

 

Στην ταχτικοάταχτη στήλη ιστορίες γύρω από την φωτιά, ο γ.γ. του πλοκ διηγείται στιγμές παραφροσύνης του εργατικού κινήματος για την διάσωση της από τα κάτω ταξικής μνήμης

Το μακρινό 2014, όταν ο γ.γ. του πλοκ ακόμα δούλευε σε φροντιστήριο, έκανε την λάθος επιλογή – στα πλαίσια της ενότητας της εργατικής τάξης – να παρακολουθήσει θεατρική παράσταση του σωματείου (βλέπε την προηγούμενη ιστορία γύρω από την φωτιά), το οποίο είχε ιδρύσει εκείνη την περίοδο θεατρική ομάδα και ανέβασε την "πτώση και την άνοδο του κυρίου γκρόσαπ," το οποίο σύμφωνα με τους δημιουργούς ήταν "δραματοποίηση" μιας ιστορίας από το βιβλίο η άγνωστη ιστορία του εργατικού κινήματος των ΗΠΑ (Richard O. Boyer & H. M. Morais, εκδόσεις σύγχρονη εποχή)

Η παράσταση/εκτέλεση θα έλεγε κανείς ανέβηκε στο θέατρο ξυλοτεχνεία του περιστερίου και προωθήθηκε και από τον ριζοσπάστη.

Την παράταξη παρακολούθησε κλιμάκιο τριών μαζοχιστών: η πρώην κομισάριος τέχνης και πολιτισμού, ο σ. κομισάριος γεωργίας και ο γ.γ. του πλοκ. έξω από το θεατράκι οι ΚΚΕδες πουλούσαν ριζοσπάστηδες και εκδόσεις της σύγχρονης εποχής (καθότι εκδόσεις του ΠΑΜΕ και αυτά). το θεατράκι ήταν γεμάτο.

η υπόθεση του έργου είχε να κάνει με κάποια ιστορία ενός εργάτη που νόμιζε ότι μετά από 25 χρονιά δουλείας θα τον κάνουν τμηματάρχη αλλά τον απέλυσαν και έμεινε άνεργος και του πήραν όλα τα υπάρχοντα και την πολυθρόνα του (σημειώστε την) και ενώ μισούσε τους κομμουνιστές πάντα, αυτοί τον βοήθησαν και πήραν πίσω όλα όσα του κατάσχεσαν και έγινε μετρά κομμουνιστής.

το έργο ξεκίνησε με βιντεάκι που έπαιζε το “which side are you on” από την natalie merchant, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΔΕΙΧΝΕ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΗΣ CNT, ΤΗΣ FAI, ΤΩΝ IWW, μαζί με ΤΟ ΣΗΜΑ ΤΗΣ ΜΑΥΡΗΣ ΓΑΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΑΥΡΟΚΟΚΚΙΝΗ ΣΗΜΑΙΑ. καθόλη τη διάρκεια του βίντεο ήμασταν ρε φιλέ wtf, σε παράσταση του ΠΑΜΕ ήρθαμε ή της ροσινάντε?

ανοίγουν τα φωτά και ξεκινάει η παράσταση. εμείς καθόμασταν ψηλά και διαπιστώσαμε ότι πίσω από τα παραπετάσματα υπήρχαν ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΗΜΑΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΜΕ τα οποία επρόκειτο να χρησιμοποιηθούν ως stage props, οπότε καταλάβατε πόσο μη στρατευμένη θα ήταν η παράσταση.

τέλος πάντων, το έργο ξεκινάει με μια αφηγήτρια, η οποία "μπερδευόταν" και έλεγε ότι έχουμε Δεκέμβρη του 2014, και την διόρθωνε μια άλλη και έλεγε Δεκέμβρης 1929. Δεκέμβρης αποστασιοποίηση, Μπρεχτ το πιάσατε? έλεγε το 1929 ξέσπασε κρίση, ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ, σαν ένας τυφώνας, αλλά αντί να κοπάσει σαν τον τυφώνα, η καπιταλιστική κρίση ολοένα και βάθαινε, και τέλος πάντων ήταν σαν ανακοίνωση του κόμματος. σαν το αλήστου μνήμης προεκλογικό σποτ "έρχεται θύελλα"

το παίξιμο άθλιο.

πρωταγωνιστής της παράστασης ήταν ο ΖΝΤΑΝΩΦ, ένα στέλεχος του ΠΑΜΕ και μέλος του σωματείου, τον οποίο έλεγα ζντάνωφ γιατί πάντα έβγαζε πύρινους λόγους που κατακεραύνωναν τους οπορτουνιστές της αντίπαλης παράταξης και πάντα ένιωθα σαν να εξέδιδε κάποιο διάταγμα σαν εκείνα του ζντάνωφ για την τέχνη. συμπρωταγωνίστρια μια όχι του σωματείου. ο ζντάνωφ έπαιζε όπως μιλούσε στις συνελεύσεις. τέλος πάντων ντύνεται καλά για να πάει στο γραφείο του βιομήχανου που τον κάλεσε, νομίζοντας ότι θα τον κάνει προαγωγή, και φοράει κουστούμι και ΚΑΟΥΜΠΟΙΚΟ καπέλο. πάει στο γραφείο του διευθυντή που ήταν ένα μέλος του σωματείου με γερμανική καταγωγή, ο οποίος ως κοινός βιομήχανος είχε το πόδι απλωμένο πάνω στο τραπέζι το οποίο ήταν στρωμένο με πράσινη ΤΣΟΧΑ και κάπνιζε πούρο. Απολύεται ο ζντάνωφ, πέφτει σε κατάθλιψη κλπ. σε κάποια φάση βρίσκει μια γειτόνισσα κομμουνίστρια (ένα σχετικά νεαρό μέλος του σωματείου) που του έλεγε για τις απολύσεις τον καπιταλισμό κλπ. της λέει ο πρωταγωνιστής (κύριος γκρόσαπ) σε κάποια φάση, ε και γ ήμουν μέλος της AFL (American Federation of Labor, η ΓΣΕΕ των ΗΠΑ) και λέει η κομμουνίστρια "ποια AFL αυτή του κυβερνητικού συνδικαλισμού?" εκεί περίμενα ότι θα πει για τους οπορτουνιστές της ενωτικής πρωτοβουλίας και το μίγμα διαχείρισης αλλά δυστυχώς διαψεύστηκα.

σας είπα ότι παίζανε άθλια? ούτε καν κάνανε προσπάθεια, αλλά είχαν προφανώς το στομφώδες των ηθοποιών του 190υ αιώνα ή σαν να είχαν βγει από ίδρυμα.

μετά τέλος πάντων χάνει όλα τα υπάρχοντα κλπ., έρχεται ο γερμανικής καταγωγής ΠΑΜΕίτης – πρώην βιομήχανος, είδατε κι άλλο μπρεχτικό κολπάκι – ντυμένος ΣΕΡΙΦΗΣ (καπέλο, αστέρι, σπιρουνιά κλπ.) και διατάσσει την κατάσχεση των πάντων. εκεί σκάει η επιτροπή ανέργων (η λαϊκή συσπείρωση περιστεριού μάλλον) και λέει ότι θα παλέψει με την αστυνομία και θα τα πάρει όλα πίσω και καλεί τους γειτόνους να βοηθήσουν. εκεί νόμιζα θα ανεβαίναμε όλοι πάνω στη σκηνή. εκπρόσωπος της επιτροπής ανέργων ο νο. 1 τραμπούκος του σωματείου (που όταν τον απέλυσαν από το φροντιστήριο που δούλευε δεν έκαναν διαμαρτυρία γιατί έκανε διδακτορικό και δεν προλάβαινε) με στολή εργάτη και όταν ξεκίνησε να μιλάει έχασε τα λόγια του, και μέχρι κι οι ΚΚΕδες γελούσαν.

μετά από αυτό ο πρωταγωνιστής βρίσκει ένα κουτσουράκι (τι θα ήμουν αν θα σ’ έχανα) της πολυθρόνας του (που ήταν το μόνο πράγμα που αγαπούσε), το κρατάει τρυφερά, εκεί λέει κάτι που παρέπεμπε στην κλεμμένη υπεράξια από την εργασία του εργάτη, και σκάει η κομμουνίστρια και δένει πάνω στο κουτσουράκι ένα ΚΟΚΚΙΝΟ ΠΑΝΙ και σηκώνει μαζί με τη βοήθεια της γυναίκας του ζντάνωφ τον ζντάνωφ ο οποίος έκανε λες και ήταν τραυματίας πολέμου και σήκωσε ψηλά το κουτσουρακι-κόκκινο λάβαρο.

στην επόμενη σκηνή καταλαβαίνετε τι έγινε. βγαίνουν όλοι οι "ηθοποιοί" (μόνο 4 από τους 9 ήταν μέλη του σωματείου) κρατώντας ΣΗΜΑΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΚΑΙ ΦΟΡΩΝΤΑΣ ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΣΤΟΛΕΣ (ΜΑΛΛΟΝ ΜΕ ΑΥΤΕΣ ΚΑΝΟΥΝ ΜΑΘΗΜΑ ΣΤΟ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ) και εννοείται με ύφος λες και παρακολουθούσαν τον Λένιν να μιλάει σε λιτανεία. εκεί λένε όλοι κάτι για την ταξική συνείδηση, μια ντεμέκ μπρεχτική πίπα για την ιστορία της εξέλιξης και την εξέλιξη της ιστορίας (μεγαλύτερη ΜΟΥΦΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΔΗΘΕΝ ΧΕΓΚΕΛΙΑΝΕΣ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΕΣ δεν έχει υπάρξει ποτέ) και ο ζντάνωφ που κρατούσε το κουτσουράκι στον ωμό σαν καδρόνι σε πορεία έβγαλε κάτι με ένα μουγκρητό σαν αυτά που έκανε στις συνελεύσεις όταν έβριζε τους οπορτουνιστές της αντιπολιτευόμενης παράταξης. και έτσι τέλειωσε.

α ξέχασα να πω ότι μεταξύ ΟΛΩΝ των σκηνών έπαιζε το “which side are you on,” καμία 20αρια φορές δηλαδή και μέχρι το τέλος το είχα σιχαθεί και δεν θέλω να το ξανακούσω ποτέ.

βγαίνοντας έξω μου δώσε το χέρι ο πρωταγωνιστής ζντάνωφ – ούτε συγχαρητήρια από ευγένεια δεν μου έβγαινε να πω – και μου λεει "αντε βάλαμε και τις μαυροκόκκινες σημαίες θα σου άρεσε" και λέω "καλά έλεος εκεί φτάσατε να βάζετε φωτογραφίες της CNT, "και λεει "ε δεν φτιάξαμε εμείς το βίντεο, άλλωστε παίξανε και αυτοί το ρολό τους στο κίνημα. " και λέω "ε σε λίγο όπως το πάτε με τις αποκαταστάσεις μέχρι και τον Μπακούνιν θα αποκαταστήσετε. "

και μετά έφυγα και πήγα με το υπόλοιπο κλιμάκιο στο λαϊκό ταβερνείο της περιοχής μου να πνίξω την μείωση της εγκεφαλικής μου λειτουργείας σε ρακόμελα.