καλχαίνουσα
(απάντηση σε ένα ποίημα της π.κ.)
ο σκοπός δεν είναι η δικαιοσύνη
ούτε ένα χαρούμενο αύριο (κανένα άλλο πικρό αύριο)
η πρόοδος δεν εξαιρείται από τις σφαίρες της κριτικής των όπλων
αυτό που με κυνηγάει τόσα χρόνια δεν είναι η αδικία
είναι η ήττα
σελίδεςσελίδεςσελίδες ενοχής και μετάνοιας προς έναν τυφλό ηλίθιο θεό
πλασμένος να απολογούμαι όχι γιατί δεν έκανα αρκετά
αλλά γιαυτά που αρνούμαι ότι έκανα
αντί για τρόπαια φόρεσα την ντροπή για στολίδι
δεν αγαπώ τους αδικούμενους
στέκομαι πλάι σαυτούς που βούτηξαν στην κάλχη από τα φουστάνια των πνιγμένων γυναικών
που κοίταξαν την άθλια ζωή να σέρνεται στο χώμα
και γέλασαν μεστα μούτρα της
τότε που είχαν ακόμα σάρκα
αλυσοδεμένος πάνω σας θα γεύομαι την γλύκα της κατάρρευσης των θεών σας
και των κόσμων σας
και τα σκουλήκια μέσα στην καρδιά μου θα αγαλλιάζουν
ποτέ δεν ξέχασα ότι η ζωή είναι πόνος
Καταδικασμένοι να νικάμε
μέχρι την τελική
ήττα
(-δ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου