αφουγκραζόμενο την ανάγκη των συντροφισσων και των συντρόφων για
λίγη κωμική ανακούφιση από το καμίνι της ταξικής πάλης (λέγε με
κλικ-πέητ και ανάγκη για views), το π.γ. της κ.ε. του πλοκ με κοοπτάτσια
αποφασίζει την επιβολή νέας μόνιμης στήλης που θα δημοσιεύεται κάθε
τρίτη με τίτλο "ο ναζιστικός ζελές της τρίτης" όπου θα αναρτάται κάποια
δήλωση του μεγαλύτερου κωμικού που έγινε ποτέ πρόεδρος χώρας, του
βολοτίμιρ του ζελέ του αστείου.
είχε φάει που είχε φάει πόρτα από τους πολωνούς τον σεπτέμβριο ο ζελές με την απαγόρευση εισαγωγής ουκρανικών σιτηρών στην αδερφική (στον αντικομμουνισμό) πολωνία, άρχισαν να εμφανίζονται και τα πρώτα σοβαρά συννεφάκια στις σχέσεις του ζελέ με ουγγαρία και σλοβακία. αφού και οι δύο νοτιοδυτικές γειτόνισσες συμμάχησαν με την πολωνία στο μπαν εισαγωγής σιτηρών, τώρα αρνούνται και την παροχή βοήθειας στους αδελφούς εν χριστώ και αδόλφω ουκρανούς και κλωτσάνε με τις κυρώσεις στο αντίπαλο φασιστικό στρατόπεδο του σολζενιτσικού γιωτά πρώην καγκεμπίτη.
μετά την εκλογή του στην πρωθυπουργία της σλοβακίας, ο φρεσκούλης σοσιαλδημοκράτης robert fico (κάποτε μέλος του κκ τσεχοσλοβακίας και τώρα σε συνεργασία για σχηματισμό κυβέρνησης με το ακροδεξιό και ρατσιστικό σλοβάκικο εθνικό κόμμα) δήλωσε ότι (αντιγράφω από το france24):
"I will support zero military aid to Ukraine... An immediate halt to military operations is the best solution we have for Ukraine. The EU should change from an arms supplier to a peacemaker.
[...]
the people in Slovakia have bigger problems than (dealing with) Ukraine
[...]
I will not vote for any sanctions against Russia unless we see analyses of their impact on Slovakia
[...]
If there are to be such sanctions that will harm us, like most sanctions have, I can see no reason to support them."
"Θα υποστηρίξω την πολιτική της μηδενικής στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία... Η άμεση διακοπή των στρατιωτικών επιχειρήσεων είναι η καλύτερη λύση που διαθέτουμε για το ουκρανικό. Η ΕΕ πρέπει αντί για προμηθεύτρια όπλων να γίνει ειρηνοποιός δύναμη.
[...]
ο λαός της Σλοβακίας έχει πιο σημαντικά προβλήματα από το να ασχολούνται με την Ουκρανία
[...]
Δεν θα υπερψηφίσω οποιεσδήποτε κυρώσεις έναντι της Ρωσίας εκτός αν διαβάσουμε αναλύσεις σχετικά με τον αντίκτυπο τους στην Σλοβακία.
[...]
Αν πρόκειται για κυρώσεις που θα είναι βλαπτικές για εμάς, όπως ήταν οι περισσότερες κυρώσεις έως τώρα, δεν βλέπω κάποιο λόγο να τις υποστηρίξουμε."
εδώ να σχολιάσω ότι το "ο λαός της Σλοβακίας έχει πιο σημαντικά προβλήματα από το να ασχολούνται με την Ουκρανία" μου θυμίζει λίγο το τραγούδι "Fuck The Middle East" των S.O.D., όπου ο billy milano (ύποπτος τύπος γενικά) τραγουδάει: "Fuck the Middle East/There's too many problems/They just get in the way/We could sure live without them." ρε μπας και ο σλοβάκος πρωθυπουργός ήταν θρασάς στα νιάτα του;
και σαν να μην έφτανε η πόρτα που έφαγε ο ζελές από το πρώην κουμούνι τον σλοβάκο, ο πολυαγαπημένος φασίστας της κεντρικής ευρώπης βίκτορ όρπαν είπε στην σύσκεψη πάτου που έγινε τις προάλλες στις βρυξέλλες ότι θα καταψηφίσει παροχή περαιτέρω βοήθειας στην ουκρανία εκτός αν είναι κάποια πολύ καλά τεκμηριωμένη πρόταση ("a very well-justified proposal").
στο ίδιο άρθρο του reuters, το σλοβάκικο πρώην κουμούνι αναφέρεται ότι δήλωσε:
"We will only concentrate on humanitarian aid," Fico wrote on social media from Brussels.
Fico cited endemic corruption in warning against providing new resources to Kyiv, according to two EU diplomats briefed on the leaders' closed-door discussions."
"Θα επικεντρωθούμε μόνο στην παροχή ανθρωπιστική βοήθειας," έγραψε από τις Βρυξέλλες ο Fico στα social media.
Ο Fico ανέφερε την ύπαρξη εγγενούς διαφθοράς για να δικαιολογήσει την προειδοποίηση του σχετικά με την παροχή νέων πόρων στο Κίεβο, σύμφωνα με δύο ευρωπαίους διπλωμάτες που ενημερώθηκαν για τις κεκλεισμένων των θυρών διαβουλεύσεις των ηγετών."
βρε τον κακομοίρη τον βολοτίμιρ τον ζελέ, να βολοδέρνει έτσι μεταξύ εε και αμερικάνων και να τρώει φάπες από παντού. στο τέλος μόνο με το τάγμα του αζόρ στο χέρι θα μείνει.
κάθε κυριακή ο γ.γ. του πλοκ θα απονέμει το βραβείο "για τον
πούλιτσερ" της εβδομάδας σε κάποιο άρθρο εφημερίδας ή σάιτ, το οποίο
προκαλεί έμετο, διάρροια, γέλια ή σχέδια για δολοφονία του βραβευμένου
αρθρογράφου.
ζήλεψε ο κυρ-μπάμπης που ο τάκαρος ο θεοδωρόπουλος έλαβε και δεύτερο βραβείο για τον πούλιτσερ και έβαλε αυτή την εβδομάδα τα δυνατά του να ισοφαρίσει με το νέο του κοιλοπόνημα "Πώς «αντέχουμε» την ακρίβεια" που ανέβηκε στο θλίβεραλ.
ο μέγας οικονομολόγος πρώην βυσματίας υπάλληλος της τράπεζας της ελλάδος απαντάει εν τάχει μέσω στατιστικών, καταδεικνύοντας ότι μειώθηκαν οι δαπάνες των καταναλωτών, και φυσικά κάνοντας μάυρα ιδιαίτερα στα παιδιά τους:
"Για τον ίδιο όγκο ειδών σούπερ μάρκετ πληρώσαμε, από την αρχή του έτους, 10% περισσότερα χρήματα. Αυτό προκύπτει, χονδρικά, από την εξειδικευμένη έρευνα καταναλωτών της Nielsen. Στο μεταξύ πληρώνουμε προσεκτικά τους λιγότερους αναλογούντες φόρους ενώ αυξήσαμε τις δαπάνες για διακοπές και όλες τις υπηρεσίες που συνδέονται με τον ελεύθερο χρόνο (εστιατόρια, καφενεία και ξενοδοχεία). Αλλά το μικρότερο μερίδιο στις δαπάνες των νοικοκυριών παρέμεινε το ίδιο: οι υπηρεσίες εκπαίδευσης απορροφούν μόλις το 3,4% των συνολικών δαπανών, προφανώς γιατί τα πραγματικά λεφτά κυλάνε «μαύρα».
Συνολικά όμως, η μέση δαπάνη των νοικοκυριών ήταν το 2022 μειωμένη εντυπωσιακά σε σύγκριση με το 2008, το τελευταίο «πλήρες» έτος πριν ξεκινήσει η μεγάλη κρίση. Σε σύγκριση με τον «καταναλωτή» εκείνης της εποχής δαπανούμε (σε τιμές που συμπεριλαμβάνουν την αύξηση των τιμών 2021-2022, αλλά όχι του 2023), 32% λιγότερα χρήματα για «αναψυχή και πολιτισμό», 52% λιγότερα για «διαρκή αγαθά» (πλην όσων αφορούν στις μεταφορές), 56% λιγότερα για «ένδυση και υπόδηση» και 16% λιγότερα για «εκπαίδευση»."
ο κυρ-μπάμπης βέβαια εκτός από οικονομολόγος, δημοσιογράφος, βουλευτής και γενικά αναγεννησιακός άνθρωπος είναι και κοινωνιολόγος. συνεπώς μας επιχαίρει γιατί γίναμε ρε παιδί μου κάπως πιο ευρωπαίοι γιατί μειώσαμε τον καταναλωτισμό μας και παίρνουμε λιγότερα καταναλωτικά δάνεια, όπως κάναμε και στην περίοδο των μνημονίων. ναι, λοιπόν, ο κυρ-μπάμπης μας επιχαίρει που πλέον σαν γερμανοί αγοράζουμε κι εμείς μισό καρπούζι. βέβαια γερμανοί στους μισθούς και στις συντάξεις δεν γίναμε. ούτε αγοράζουμε καινούριο αμάξι κάθε τρία χρόνια όπως κάνουν οι γερμανοί. σε λίγο ο κυρ-μπάμπτης θα μας μιλήσει και για τον εν ελλάδι φετιχισμό του εμπορεύματος.
οι γερμανοί και γενικά όλοι οι υψηλοαεπίτες της εε πληρώνουν πολύ λιγότερο από τους έλληνες για τα εισαγόμενα από την ελλάδα προϊόντα αλλά μην το πείτε στον κυρ-μπάμπη. αντιγράφω από την εφημερίδα των συριζαίων:
"⇒ Ελληνική φέτα των 200 γραμμαρίων πωλείται στη Γερμανία 1,69 ευρώ, κάπου στα 8,50 ευρώ το κιλό. Στη χώρα μας η ίδια φέτα, η ίδια συσκευασία και η ίδια ποσότητα πωλείται 3,29 ευρώ, κάπου στα 16,50 ευρώ το κιλό.
⇒ Ελληνικό κασέρι, ίδιας μάρκας, των 400 γραμμαρίων πωλείται στο Λουξεμβούργο 5,9 ευρώ και στην Ελλάδα η συσκευασία των 370 γραμμαρίων πωλείται στα 5,97 ευρώ. Η ποσότητα στην Ελλάδα είναι μειωμένη κατά 8,1% και η τιμή είναι αυξημένη κατά 2%. Στο μεταξύ ο κατώτερος μισθός στο Λουξεμβούργο είναι στα 2.000 ευρώ.
⇒ Στο Λουξεμβούργο ένα κιλό κατεψυγμένες μπάμιες ελληνικής εταιρείας πωλούνται 7,90 ευρώ και στην Ελλάδα η τιμή του ίδιου προϊόντος είναι 10,48 ευρώ.
⇒ Απορρυπαντικό με 12 κάψουλες πωλείται στην Ελλάδα στα 11,99 ευρώ, ενώ απορρυπαντικό με 38 κάψουλες πωλείται στη Γερμανία στα 12,99 ευρώ. Δηλαδή τρεις φορές πάνω η ποσότητα στη Γερμανία, με την ίδια τιμή στην Ελλάδα."
και από άλλο ένα άρθρο της εφημερίδας των συριζαίων:
"Πράγματι, ο πληθωρισμός στα τρόφιμα στην Ισπανία κινήθηκε με ρυθμό 10,54% τον Σεπτέμβριο, έναντι 9,4% στην Ελλάδα, όμως η επίπτωσή του στο εισόδημα των νοικοκυριών δεν είναι εξίσου επώδυνη. Στην Ελλάδα οι αγορές για είδη διατροφής αντιστοιχούν σχεδόν στο 21% του μέσου προϋπολογισμού των νοικοκυριών, ενώ στην Ισπανία στο 13%, και αντίστοιχα ο μέσος μισθός στην Ελλάδα είναι 1.098 ευρώ καθαρά και στην Ισπανία 1.820. Σύμφωνα με τη Εurostat, o δείκτης τιμών τροφίμων στην Ελλάδα το 2022 κινήθηκε σε υψηλότερα επίπεδα από την Ισπανία, στο 105,3 έναντι 98,2, με το 100 να είναι ο μέσος όρος της Ε.Ε. Μάλιστα στην κατηγορία «έλαια, λίπη», στην οποία συμπεριλαμβάνεται το ελαιόλαδο, η Ελλάδα είναι ακριβότερη κατά 23,6% από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, ενώ η Ισπανία κατά 0,8%."
φυσικά επειδή είμαστε έλληνες συνεχίζουμε και αγαπάμε το μαύρο χρήμα. όλοι έχουμε κι από ένα διαμερισματάκι ή εξοχικό που το νοικιάζουμε για ερ-πνπ και αγοράζουμε μεταχειρισμένα αμάξια από το εξωτερικό - ξέρετε, αυτά των γερμανών που τα αλλάζουν κάθε τρία χρόνια γιατί με τα αλάτια που βάζουν για το χιόνι σκουριάζουν από κάτω:
"Υπάρχει όμως μια πολύ μεγάλη διαφορά, ειδικά κατά την πανδημία και περισσότερο αμέσως μετά απ’ αυτήν. Μπήκαν και μπαίνουν νέα εισοδήματα στο σπίτι. Σίγουρα όσα συνδέονται με τον τουρισμό. Ο οποίος γέμισε και γεμίζει τις τσέπες με φρέσκο χρήμα. Ιδίως εκείνων που εκμεταλλεύονται «έξυπνα» την απαράδεκτη καθυστέρηση του κράτους να συνδέσει αποτελεσματικά τις ταμειακές με τις κάρτες και να ελέγξει (;) τις αφορολόγητες δαπάνες, όπως η αγορά ακινήτων, τα επαγγελματικά συνταξιοδοτικά ταμεία και κάποια ακόμη «κόλπα».
[...]
«Αντέχουμε», όσο αντέχουμε, την ακρίβεια, επειδή η οικονομία μεγαλώνει διαρκώς, οι καταναλωτές περιορίζονται, οι φόροι μαζεύτηκαν και η μαύρη αγορά καλά κρατεί. Προσθέστε κι αυτό: μέχρι τον Σεπτέμβριο μπήκαν σε κυκλοφορία 184 χιλιάδες αυτοκίνητα, τα 113 χιλιάδες από τα οποία ήταν καινούργια. Τα υπόλοιπα είναι μεταχειρισμένα από το εξωτερικό, οι τιμές των οποίων είναι, σε σύγκριση με το όχι μακρινό παρελθόν, εξωφρενικά αυξημένες. Ο κύκλος εργασιών του εμπορίου αυτοκινήτων έχει τριπλασιαστεί από την εποχή της κρίσης, με τους προηγούμενους δώδεκα μήνες να τρέχει με ρυθμό κοντά στο 30%."
νταξ κυρ-μπάμπη κάποια στιγμή το κράτος θα βρει τρόπο να βάλει φόρο και στο ερ-πνπ του γείτονα. από την άλλη, μην ανησυχείς, με τους έμμεσους φόρους για τις αγορές από τα σούπερ μάρκετ και τα βενζινάδικα μη σου πω ότι μαζεύει και περισσότερα απ' ότι αν διατηρούνταν ανθρώπινες οι τιμές και φορολογούσαν τα ενοικιαζόμενα.
οι έλληνες είναι λαμόγια κυρ-μπάμπη μου, αυτό το ξέρουμε όλοι. βέβαια τα λαμόγια αυτά ψηφίζουν κατά κύριο λόγο το κόμμα με το οποίο έγινες βουλευτής και το 90% των επιχειρηματιών της "μεσαίας τάξης" που εξαναγκάζουν τους εργαζομένους σε μαύρη εργασία είναι επίσης δεξιοί. φυσικά όμως οι πολυεθνικές των απορρυπαντικών και του κωλόχαρτου που λειτουργούν ως καρτέλ και ελέγχουν ποιες ετικέτες θα πουληθούν στα σούπερ μάρκετ δεν είναι λαμόγια, ακολουθούν το αόρατο χέρι της ελεύθερης αγοράς.
το βασικό όμως για τον κυρ-μπάμπη είναι άλλο:
"Αλλά και όλων των άλλων, πολλοί από τους οποίους μπήκαν σε κανονικές δουλειές (λιγότερο ή περισσότερο), που βλέπουν, μετά από πάρα πολλά χρόνια, το εισόδημά τους να μεγαλώνει, έστω κι αν τρέχει, για πάρα πολλούς ακόμη, πίσω από τις τιμές, αλλά σε πολύ καλύτερα συντονισμό με την πραγματική άνοδο της οικονομίας.
[...]
Κι όλα αυτά χωρίς δάνεια, με πλεόνασμα για τον κρατικό προϋπολογισμό και με ολοένα μικρότερο δημόσιο χρέος. Η κρίση μάς φόρτωσε με πολλή σοφία. Τι κρίμα να μην την έχουμε πρόχειρη αυτή τη συλλογική πείρα όταν μας ήταν εξαιρετικά πολύτιμη, προκειμένου να έχουμε αποφύγει τις τραγικές αποφάσεις που πήραμε στις τριπλές εκλογές του 2015. Κάποιος πρέπει να πει στον αλησμόνητο Τσίπρα ότι κανένας Κασσελάκης δεν αρκεί για να ξεχάσουμε."
ο κυρ-μπάμπης, που απολαμβάνει εφ' όρου ζωής βουλευτική σύνταξη (άραγε όταν κάποιος παίρνει βουλευτική σύνταξη μπορεί να δουλεύει αλλού, ή το κάνει μαύρα όπως τα λαμόγια οι έλληνες συνταξιούχοι, ανακουφίζεται που παρά τον πληθωρισμό και το εξανέμισμα των μισθών και των αποταμιεύσεων, παρά την μείωση της κατανάλωσης (που σίγουρα για κάποιους ισούται οριακά με πείνα) δεν παίρνουμε πια τραγικές αποφάσεις. φυσικά για τον κυρ-μπάμπη και τους εργοδότες του, αρκεί να ονοματίσει την τραγική απόφαση "τσίπρας" και οποιοδήποτε άλλο σοσιαλδημοκρατικό παρελκόμενο.
αυτό για το οποίο όμως κυρίως ανακουφίζεται ο κυρ-μπάμπης είναι ότι δεν υπάρχει η εξεγερσιακή κατάσταση του 2008-2012, που θα έπρεπε να ευγνωμονούν τον σύριζα και τον τσίπρα που την κατέστειλε προς όφελος του κεφαλαίου. ανακουφίζεται ο κυρ-μπάμπης γιατί δεν είμαστε καζακστάν να εξεγερθούμε για τις τιμές, δεν είμαστε σρι λάνκα, δεν είμαστε τίποτα πλεμπαίοι άραβες. είμαστε έλληνες, είμαστε ευρωπαίοι. είμαστε πολιτισμένοι. και κυρίως; καταναλώνουμε. μπορεί πλέον όχι τόση φέτα και ελαιόλαδο, αλλά καταπίνουμε αβέρτα τα σόσιαλ, τα κινητά, θέαμα στο κανάλι του εργοδότη του κυρ-μπάμπη και ζάναξ. καλύτερα αυτά, παρά ψωμί, ε;
το αντιπολεμικό μήνυμα της ημέρας από τον πεντάχρονο σ. γ.γ. των μικρών οκτωβριστών, ο οποίος δυστυχώς έχει να απαγγείλει και πατριωτικό ποίημα στην γιορτή της 28ης οκτωβρίου στο σχολείο του.
(κάποια στιγμή ο γ.γ. του πλοκ θα πρέπει να εξηγήσει στον νεαρό σ. τον διαχωρισμό μεταξύ δίκαιων και άδικων πολέμων και την αναγκαιότητα του ταξικού εμφύλιου πολέμου)
Και τώρα, φίλες φίλοι και αγαπητά παιδιά ας περάσουμε στην ένοπλη
ανασκόπηση της εβδομάδας για να δούμε πώς τα πήγαν οι σύντροφοι και οι
συντρόφισσες ένοπλων κομμουνιστικών και ισλαμικών κινημάτων στα πλαίσια
της μετωπικής μας τακτικής.
το youtube κατέβασε το τραγούδι για την Παλαιστίνη που ανέβασα την προηγούμενη εβδομάδα. γι' αυτό ας θυμηθούμε τους Asian Dub Foundation και τον ύμνο τους στους Ναξαλίτες
A prophecy that we will rise again Again and again until the land is ours Again and again until we have taken the power
o Naji al-Ali ήταν ένας Παλαιστίνιος καρτουνίστας, τα κόμικ του οποίου αποτέλεσαν και αποτελούν σύμβολο αντίστασης για τους Παλαιστίνιους. γεννημένος το 1938, 10 χρόνων εκτοπίστηκε με την οικογένεια κάτα την Νάκμπα και έζησε σε προσφυγικό καμπ στην Σιδώνα. αφού σπούδασε για ένα διάστημα στην λιβανέζικη ακαδημία καλών τεχνών, που δεν κατάφερε να τελειώσει λόγω φυλακίσεων και διώξεων, πήγε στο κουβέιτ όπου έγινε συντάκτης σε εφημερίδες. το 1983 εξορίστηκε από το κουβέιτ λόγω της κριτικής του στα αραβικά καθεστώτα και πήγε στο Λονδίνο, όπου και δολοφονήθηκε το 1987 έξω από τα γραφεία της κουβεϊτιανής εφημερίδας Al Qabas, στην οποία δούλευε. ακόμα και σήμερα δεν είναι γνωστό ποιος τον σκότωσε και γιατί. πιστεύεται ότι θα μπορούσε να τον έχει σκοτώσει είτε η μοσάντ (η οποία γνώριζε για τα σχέδια δολοφονίας του al-Ali) είτε η PLO, στην οποία ασκούσε σκληρή κριτική ο al-Ali, και ήξερε ότι ο ξεπουλημένος αραφάτ τον ήθελε νεκρό.
ο al-Ali είναι κυρίως γνωστός για τον Hanthala, ένα ξυπόλητο Παλαιστίνιο παιδί που έχει σχεδόν πάντα γυρισμένη την πλάτη του στον αναγνώστη και παρακολουθεί όσα εκτυλίσσονται στην Παλαιστίνη, στην Μέση Ανατολή. καταγράφει και παρατηρεί το μαρτύριο του παλαιστινιακού και του λιβανέζικου λαού, τις φυλακίσεις, τους βομβαρδισμούς των σιωνιστών, την υποκρισία της δύσης, την αδιαφορία του αραβικού κόσμου, την συνενοχή των αραβικών πετρελαιοκαθεστώτων και το ξεπούλημα της PLO, της φατάχ και του αραφάτ. όμως ούτε ο al-Ali, ούτε ο Hanthala είναι πασιφιστές. γνωρίζουν και προπαγανδίζουν ότι μόνο ο ένοπλος αγώνας και η εξέγερση μπορούν να απελευθερώσουν τους Παλαιστινίους και να βάλουν τέλος στην κατοχή.
ο Hanthala
μια παλαιστίνια μητέρα θρηνεί για το ακρωτηριασμένο παιδί της. τα δάκρυα της οργής ποτίζουν τις ρίζες της αντίστασης που θα σηκώσουν οι επόμενες γενιές
οι πετρελαιοσεϊχηδες που ομνύουν στην PLO και στον αραφάτ δεν είναι τίποτα άλλο παρά υποκριτές που προσκυνούν το ισραήλ
η PLO φέυγει από τον Λίβανο μετά την εισβολή του ισραήλ στην Βηρυττό το 1982. η νέα γενιά που συμβολίζεται από το κοπάδι νεογέννητων ψαριών κρατάει το κλειδί της επιστροφής - όμως για να γίνει αυτό πρέπει να πάει κόντρα στην PLO
o Hanthala σκεπάζει με μια κουφίγια το νεκρό και κακοποιημένο πτώμα μιας Παλαιστίνιας που δολοφονήθηκε στην Σάμπρα και Σατίλα. με αυτό τον τρόπο τιμά τους νεκρούς
όταν ο αραφάτ χρησιμοποιεί παχιά λόγια και κάνει το σύμβολο της νίκης, τότε αυτό σημαίνει παράδοση και συνθηκολόγηση στον εχθρό
o Hanthala μαζί με άλλα παιδιά πετροβολούν τις μπουλντόζες των σιωνιστών
εποίκων, πίσω από τις οποίες βρίσκονται ως υποστηρικτές οι θρασύδειλοι
άραβες πετρελαιοσεϊχηδες
ο ένοπλος αγώνας είναι αυτή που θα σταματήσει την πείνα και θα εξασφαλίσει ψωμί για τους φτωχούς
όπως έγραψε ο al-Ali, "ο Hanthala γεννήθηκε δέκα χρονών, και θα μείνει για πάντα δέκα χρονών. Σε αυτή την ηλικία, εγκατέλειψα την πατρίδα μου, και όταν o Hanthala επιστρέψει, θα είναι ακόμα δέκα χρονών, και τότε θα αρχίσει να μεγαλώνει. Οι νόμοι της φύσης δεν έχουν ισχύ πάνω του. Είναι μοναδικός. Τα πράγματα θα ξαναγίνουν φυσιολογικά όταν η πατρίδα επιστρέψει."
προς τιμήν του Naji al-Ali, όλων των Παλαιστίνιων εκτοπισμένων, και όλων των αγωνιστών, ανεβάζω εδώ την συλλογή σκίτσων του al-Ali A Child In Palestine, που κυκλοφόρησε το 2009 από την Verso με μια εισαγωγή του θρυλικού Joe Sacco, συγγραφέα και σκιτσογράφου των κόμικς - μεταξύ άλλων - Palestine (1996), Footnotes in Gaza (2009), και Safe Area Goražde (2000). νίκη στα όπλα της αντίστασης. (υγ: επειδή οι της verso είναι φτηνιάρηδες και μπορεί να κατεβάσουν την ανάρτηση ή να ζητήσουν να κατέβει, το κάνω και embed αλλά στέλνω και ένα λινκ εκτός για κατέβασμα.
επίσης, ναι το ξέρω, με τις αλλαγές στο πλόκερ δεν γίνεται να αλλάξεις το μέγεθος του κουκλ τοκ, οπότε ούτως ή άλλως πάρτε το πδφ από το λινκ (κλικ πάνω στο "λινκ")
(νεκροί βιρμανέζοι στην πόλη Minhia μετά την κατάληψη της από τους βρετανούς τον νοέμβριο του 1885)
το π.γ. της κ.ε. του πλοκ πιστό στις αντιιμπεριαλιστικές του αρχές
(= πιστό στο κλίκ=πέητ) αποφασίζει με κοοπτάτσια την επιβολή μιας νέας
μόνιμης στήλης που θα αναρτάται κάθε τετάρτη με τίτλο "μεγάλες στιγμές
του ιμπεριαλισμού," στην οποία θα σχολιάζονται παλιά ή νέα λόγια και
έργα των διαφόρων κηνσόρων του ιμπεριαλισμού.
τις προάλλες ο γ.γ. του πλοκ διάβαζε το πολύ αξιόλογο βιβλίο του δημοσιογράφου Carlos Sardiña Galache The Burmese Labyrinth: A History of the Rohingya Tragedy, που εκδόθηκε την Verso το 2020. το βιβλίο ασχολείται με την εθνοκάθαρση της μουσουλμανικής μειονότητας των Ροχίνγκια στην μυανμάρ/βιρμανία. Κάνοντας μια ιστορική αναδρομή τόσο των βασιλείων του Αρακάν, όσο και των βασιλικών αυτοκρατοριών έως και τον 19ο αιώνα, συνεχίζει και με μια ανάλυση της ιστορίας της Βιρμανίας κατά τον 20ο αιώνα, δηλαδή την βρετανική αποικιοκρατία, την ιαπωνική κατοχή του δευτέρου παγκοσμίου, τον αντιαποικιακό και αντικατοχικό αγώνα υπό τον Aung San και το ΚΚ Βιρμανίας, την περίοδο της χούντας του Ne Win από το 1962 και τις διάφορες μεταμορφώσεις της, και φτάνει στην περίοδο των πρώτων ελεύθερων εκλογών του 2012 και την άνοδο στην εξουσία της Aung San Suu Kii, κόρης του Aung San, και του National League for Democracy, το οποίο ως γνωστόν ανατράπηκε το 2021 από τον Tatmadaw, τον βιρμανέζικο στρατό υπό τον Min Aung Hlaing, που οδήγησε στον τωρινό εμφύλιο, τον οποίο ο γ.γ. του πλοκ καλύπτει στην ένοπλη ανασκόπηση της εβδομάδας.
Οι Ροχίνγκια, λοιπόν, είναι μια εθνοθρησκευτική μειονότητα που ζει κάτα κύριο λόγο στα βόρεια της πολιτείας Rakhine (παλιότερο
όνομα: Arakan) της μυανμάρ/βιρμανίας, στα σύνορα, δηλαδή, με το
μπανγκλαντές, και αποτελεί μια από τις πιο καταπιεσμένες εθνοτικές ομάδες του κόσμου, καθώς από την μυανμάρ δεν αναγνωρίζεται ως εθνοτική ομάδα, αλλά ως Μπενγκάλι μετανάστες που μεταφέρθηκαν στην βιρμανία για εργασία και έχουν κυνηγηθεί τόσο από το κράτος όσο και από τους Ρακίν, την βουδιστική πλειοψηφία της πολιτείας. οι Ροχίνγκια δεν έχουν καν το δικαίωμα ψήφου στις εκλογές, ούτε καν στις εκλογές που διεξήχθησαν υπό την Aung San Suu Kii (ενδεικτικό των "φιλελεύθερων δημοκρατών της χώρας). μάλιστα από το 2015 ξέσπασε ένοπλη σύγκρουση ανάμεσα σε αντάρτικες οργανώσεις των Ροχίνγκια (που κατηγορούνται - αδίκως - για τζιχαντισμό) και τον υπό "δημοκρατική" πλέον διοίκηση στρατό. το αποτέλεσμα ήταν ο εκτοπισμός πάνω από 400.000 ανθρώπων που πλέον είναι πρόσφυγες σε καταυλισμούς στην μυανμάρ και το μπανγκλαντές, και ο οηε να χαρακτηρίζει την πολιτική του κράτους ως εθνοκάθαρση.
επίσης, το βιβλίο ασχολείται εκτενώς και με τις πολλαπλές εθνότητες που υπάρχουν εντός μυανμάρ, κάποιες από τις οποίες, όπως οι Καρέν και οι Κατσίν, διεξάγουν ένοπλο αγώνα εναντίον του κράτους από την κήρυξη της ανεξαρτησία από την βρετανία το 1948, καθώς και με την κλασική διαίρει-και-βασίλευε πολιτική της βρετανικής αποικιοκρατίας σχετικά με τις εθνότητες.
ωστόσο, το θέμα της σημερινής ανάρτησης στις μεγάλες στιγμές του ιμπεριαλισμού είναι οι αφορμές κήρυξης του δεύτερου (1852-1853) και τρίτου αγγλο-βιρμανικού πολέμου (7-20 νοεμβρίου 1885). αντιγράφω ένα απόσπασμα από το βιβλίο (p. 128-130) - τα πολτ, η μετάφραση και οι υποσημειώσεις είναι δικές μου:
"Defeat in the first Anglo-Burmese Warhad been a traumatic and humiliating blow to the Burmese kingdom. And the loss of Lower Burma in the second Anglo-Burmese War was further confirmation that their status as a regional power was evaporating in the fact of a technologically superior army. Moreover, the motivation behind the British declaration of war only served to underscore the lack of respect accorded to the Konbaung dynasty. In late 1851, the Burmese authorities had imposed a fine of 1,000 rupees on two British ships for allegedly violating the port rules in Rangoon. The British decided that this was an affront to their prestige and, after a diplomatic tug-of-war in which the British made overblown demands on the Burmese, the British declared war and took the province of Pegu, in Lower Burma. The conquest allowed the British to connect Arakan and Tenasserim, and rendered the Burmese kingdom a landlocked country. As a result, the Burmese economy was severely disrupted: the government lost its control on the rice surpluses from Lower Burma, and now it had to buy them at international prices. The Burmese government made more stringent the exactions on the farmers in Upper Burma, in order to maintain the royal family and the aristocracy and many of those farmers emigrated to the south – a tendency that had started before the war, but was accentuated after 1852.
[...]
Eventually, in 1885, the British conquered Upper Burma – seven years after the death of Mindon and the bloody ascent to the throne of his son, King Thibaw. Their excuse was the imposition by the Burmese government of a high fee on a British company for logging; but it is more likely that the real reason was growing concern that the Burmese kingdom was becoming dangerously close to France. In October, the British declared war, and on 11 November 10,000 troops crossed the border in a campaign that took them to Mandalay at the end of the month. Having fought a couple of battles on the way, the British invaders found little resistance when they reached the royal capital. King Thibaw surrendered on 29 November, and was taken to Ratanagiri, on the west coast of India, where he died thirty years later as a state pensioner of the British Crown. On 1 January 1886, the viceroy of India, Lord Dufferin, announced that Upper Burma had become part of the British Empire. In February, Burma formally became a province of British India – a decision whose consequences still reverberate today."
"Η ήττα στον πρώτο Αγγλο-Βιρμανικό Πόλεμο[1] ήταν ένα τραυματικό και ταπεινωτικό πλήγμα για το Βιρμανικό βασίλειο. Και η απώλεια της Νότιας Βιρμανίας κατά τον δεύτερο Αγγλο-Βιρμανικό πόλεμο ήταν άλλη μια επιβεβαίωση ότι το κύρος των Βιρμανών ως περιφερειακή δύναμη αφανιζόταν λόγω ενός τεχνολογικά ανώτερου στρατού. Επιπλέον, η αφορμή πίσω από την Βρετανική κήρυξη του πολέμου τόνισε την έλλειψη σεβασμού προς την δυναστεία των Konbaung[2]. Στα τέλη του 1851, οι Βιρμανικές αρχές επέβαλαν πρόστιμο 1000 ρουπιών σε δύο Βρετανικά πλοία για υποτιθέμενη παραβίαση των κανονισμών του λιμανιού της Ρανγκούν[3]. Οι Βρετανοι θεώρησαν ότι κάτι τέτοιο αποτελούσε προσβολή του κύρους τους, και μετά από μια διπλωματική διελκυστίνδα στην οποία οι Βρετανοί έθεσαν υπερβολικές απαιτήσεις προς τους Βιρμανούς, οι Βρετανοί κήρυξαν πόλεμο και κατέλαβαν την περιφέρεια Pegu[4] στην Νότια Βιρμανία. Η κατάκτηση επέτρεψε στους Βρετανούς να συνδέσουν τις περιοχές Arakan[5] και Tenasserim[6], και κατέστησε το Βιρμανικό βασίλειο περίκλειστη χώρα. Ως αποτέλεσμα, η Βιρμανική οικονομία αναταράχθηκε σε τρομερό βαθμό: η κυβέρνηση απώλεσε τον έλεγχο των πλεονασμάτων ρυζιού της Νότιας Βιρμανίας, και τώρα ήταν αναγκασμένη να τα αγοράζει σε τιμές της διεθνούς αγοράς. Η Βιρμανική κυβέρνηση έθεσε ακόμα πιο αυστηρές διαταγές στους αγρότες της Βόρειας Βιρμανίας με στόχο να συνεχίσει να συντηρεί την βασιλική οικογένεια και την αριστοκρατία, με αποτέλεσμα πολλοί από τους αγρότες να μεταναστεύσουν στον νότο – μία τάση που είχε ξεκινήσει πριν από τον πόλεμο αλλά εντάθηκε μετά το 1852.
[...]
Τελικά, το 1885, η Βρετανία κατέκτησε την Βόρεια Βιρμανία –εφτά χρόνια μετά τον θάνατο του Mindon[7] και την αιματηρή άνοδο του γιου του, βασιλιά Thibaw[8], στον θρόνο. Η δικαιολογία των Βρετανών ήταν η επιβολή υψηλού τέλους για υλοτομία σε μία Βρετανική εταιρεία. Ωστόσο, η πραγματική αιτία πιθανότατα ήταν η αυξημένη ανησυχία το Βιρμανικό βασίλειο γειτνίαζε επικίνδυνα με την Γαλλία. Τον Οκτώβριο, οι Βρετανοί κήρυξαν τον πόλεμο, και στις 11 Νοεμβρίου 10.000 στρατιώτες πέρασαν τα σύνορα διεξάγοντας μια επιχείρηση που τους έφερε ως την Μανταλέι[9] στα τέλη του μήνα. Έχοντας διεξάγει δύο μάχες κατά την πορεία τους, οι Βρετανοί εισβολείς συνάντησαν πολύ μικρή αντίσταση όταν έφτασαν στην βασιλική πρωτεύουσα. Ο βασιλιάς Thibaw παραδόθηκε στις 29 Νοεμβρίου, και μεταφέρθηκε στην πόλη Ratangiri[10], στην δυτική ακτή της Ινδίας, όπου πέθανε τριάντα χρόνια αργότερα, όντας λήπτης κρατικής σύνταξης από το Βρετανικό Στέμμα. Στις 1 Ιανουαρίου 1886, ο αντιβασιλέας της Ινδίας, Λόρδος Dufferin[11], ανακοίνωσε ότι η Βόρεια Βιρμανία είχε προσαρτηθεί στην Βρετανική Αυτοκρατορία. Τον Φεβρουάριο, η Βιρμανία έγινε επίσημα επαρχία των Βρετανικών Ινδιών – μια απόφαση με επιπτώσεις ακόμα και σήμερα."
εδώ βλέπουμε μια αυθεντική, αγνή περίπτωση βρετανικής ιμπεριαλιστικής λαμογιάς, καθώς ως αφορμή για να κηρύξουν δύο φορές στο βασίλειο της βιρμανίας χρησιμοποίησαν την επιβολή προστίμων και τελών σε βρετανικές εταιρείες. δηλαδή πόσο μεγαλύτερη προσβολή. άλλοι κάνουν πολέμους και για λιγότερα. άσε που ανάγκασαν τους βιρμανούς να εισάγουν το ρύζι που οι ίδιοι παρήγαγαν σε πανάκριβες τιμές.
εδώ δεν μπορώ να μην συσχετίσω την αγνή βρετανική λαμογιά με την συζήτηση Μάκη (Πέτρος Ζερβός) και Στράτου (Βαγγέλη Μουρίκη) στο Μικρό Ψάρι του Οικονομίδη, όπου ο Μάκης εξηγεί στον Στράτο πόσα λεφτά βγάζει η Βίκυ (Βίκυ Παπαδοπούλου) ώστε να ξεχρεώσουν το δάνειο που πήραν από τον Πετρόπουλο (Γιώργος Γιαννόπουλος)
"γι' αυτό σου λέω ρε στράτο. άκουσε με να πούμε. κάθε πελάτης που έρχεται για την βιζιτούλα του να πούμε είναι μια ανάσα για μας ρε. σιγά-σιγά τον ξεχρεώνουμε τον αρχίδα τον πετρόπουλο. αν σου περισσεύει κάτι για να ζούμε και σαν άνθρωποι να πούμε. μ' αξιοπρέπεια ας πούμε. ρε μαλάκα ακούσε με ας πούμε. άκουσε με να πούμε. τώρα που μιλάμε. ξέρεις ποιος γαμάει μέσα ρε μαλάκα; ξέρεις ποιος γαμάει μέσα ρε μαλάκα; ε; ξέρεις ποιος χύνει ρε μαλάκα; ε; ο γιος του πετρόπουλου. μάλιστα κύριε. τα παίρνουμε από τον γιο και τα δίνουμε στον πατέρα. καλό, έτσι; αυτό είναι ρε μεγάλε. αυτό είναι."
τι να κάνουν κι αυτοί οι βρετανοί, κάπως έπρεπε να ζήσουν και σαν άνθρωποι να πούμε. μ' αξιοπρέπεια ας πούμε. μάλιστα κύριε.
υγ 1: όσον αφορά το βιβλίο, θα μπορούσα να στείλω λινκ για το e-pub αρχείο που μου έστειλε η Verso μαζί με το φίζικαλ κόπι, αλλά επειδή είναι ματζίρηδες και δεν επιτρέπουν αναδημοσιεύσεις κλπ έχει παντού σε όλες τις σελίδες watermark με το όνομα μου. ωστόσο, οποι@ ενδιαφέρεται, μπορεί να στείλει μέηλ και τ@ το στέλνω.
υγ 2: υποσημειώσεις για την μετάφραση:
[1]: Πρώτος Αγγλο-Βιρμανικός Πόλεμος: διήρκεσε από το 1824 μέχρι το 1826 και έληξε με προσάρτηση των τωρινών ινδικών πολιτειών Ασσάμ και Μανιπούρ, της τωρινής βιρμανικής πολιτείας Αρακάν-Ρακίν και της περιφέρειας Τενασσερίμ στην βρετανική αυτοκρατορία. ο πόλεμος ήταν ένας από τους πιο κοστοβόρους για τους βρετανούς αποικιοκράτες, οι οποίοιο έχασαν πάρα πολλά χρήματα για την διεξαγωγή του.
[2]: Δυναστεία των Konbaung: γνωστή και ως Τρίτη Βιρμανική Αυτοκρατορία, κυβέρνησε από το 1752 έως το 1855 με την ήττα στον τρίτο αγγλο-βιρμανικό πόλεμο.
[3]: Ρανγκούν: πρωτεύουσα της βιρμανίας μέχρι το 2006 (και μεγαλύτερη πόλη), όταν πρωτεύουσα ορίστηκε η νεόδμητη πόλη Νέπιντο. από το 1989 όταν η χούντα την μετονόμασε σε Γιανγκόν, όπως και τις περισσότερες πολιτείες της χώρας και την ίδια την χώρα.
[4]: Περιφέρεια Pegu: σήμερα ονομάζεται Bago, βρίσκεται στα νοτιοκεντρικά, και είναι από τις 7 διοικητικές περιφέρειες της χώρας. (η διαφορά μεταξύ διοικητικών περιφερειών και πολιτειών στην μυανμάρ είναι ότι στις περιφέρειες κατοικούν κατά πλειοψηφία η πανεθνικά πλειοψηφική εθνότητα Bamar (Βιρμανοί), ενώ στις πολιτείες (όπου και διεξάγονται τα πολλαπλά αντάρτικα) πλειοψηφούν οι μειονότητες (Καρέν, Καρέννι, Ρακίν, Σαν, Κατσίν, Τσιν, Τα'άνγκ, Ροχίνγκια, κλπ).
[5]: Arakan: όπως είπαμε και στην αρχή, σήμερα ονομάζεται Ρακίν και είναι η δυτικότερη πολιτεία της μυανμάρ, με κατοίκους κυρίως τους βουδιστές Ρακίν/Αρακάν και τους μουσουλμάνους Ροχίνγκια.
[6]: Tenasserim: το παλιό όνομα της σημερινής διοικητικής περιφέρειας Tanintharyi, που είναι η νοτιότερη περιοχή της μυανμάρ, στην αρχή της χερσονήσου της μαλαισίας. συνορεύει με την ταϊλάνδη.
[7]: Mindon: ο Mindon Min ήταν ο προτελευταίος βασιλιάς της δυναστείας των Konbaung (και της βιρμανίας γενικά).
[8]: Thibaw: τελευταίος βασιλιάς της βιρμανίας και γιος του Mindon Min. ανέβηκε στον θρόνο όταν η γυναίκα του Mindon Min κάλεσε την βασιλική οικογένεια με πρόσχημα να τους αποχαιρετίσει ο ετοιμοθάνατος Mindon Min και διέταξε την εκτέλεσε όλων των πιθανών διαδόχων του, ώστε να γίνουν βασιλιάδες ο Thibaw και η κόρη της Supayagyi.
[9]: Μανταλέι: δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της μυανμάρ και πρωτεύουσα της ομώνυμης διοικητικής περιφέρειας. βρίσκεται στο κέντρο της χώρας, στις όχθες του ποταμού Ιραουάντι. χτίστηκε από τον Mindon Min το 1857 και ήταν η πρωτεύουσα της βασιλικής βιρμανίας μέχρι την προσάρτηση στην βρετανική αυτοκρατορία το 1885.
[10]: Ratangiri: πόλη-λιμάνι της ινδικής πολιτείας Μαχαράστρα στην Αραβική Θάλασσα. εκεί υπάρχει ακόμα το σπίτι/παλάτι του Thibaw όταν εξορίστηκε από τους βρετανούς.
[11]: Λόρδος Dufferin: Frederick Temple Hamilton-Temple-Blackwood, 1ος Μαρκήσιος των Dufferin και Ava. ένας από τους πιο σημαντικούς διπλωμάτης της βικτωριανής εποχής, κυβερνήτης του καναδά, αργότερα αντιβασιλέας των βρετανικών ινδιών. χειρίστηκε σε μεγάλο βαθμό το Μεγάλο Παιχνίδι (την σύγκρουση βρετανίας και ρωσίας για το αφγανιστάν).
αφουγκραζόμενο την ανάγκη των συντροφισσων και των συντρόφων για
λίγη κωμική ανακούφιση από το καμίνι της ταξικής πάλης (λέγε με
κλικ-πέητ και ανάγκη για views), το π.γ. της κ.ε. του πλοκ με κοοπτάτσια
αποφασίζει την επιβολή νέας μόνιμης στήλης που θα δημοσιεύεται κάθε
τρίτη με τίτλο "ο ναζιστικός ζελές της τρίτης" όπου θα αναρτάται κάποια
δήλωση του μεγαλύτερου κωμικού που έγινε ποτέ πρόεδρος χώρας, του
βολοτίμιρ του ζελέ του αστείου.
πήρε ο ζελές τηλέφωνο τον μπίμπη και του είπε "να σκάσω μια βόλτα από το τελ αβίβ να βγούμε μια φωτό να το παίξω αλληλέγγυος μην με λένε και ναζί."
οι σιωνιστές μπορεί να είναι κανίβαλοι, βλάκες δεν είναι όμως. ξέρουν ότι κουμάντο στην ουκρανία κάνει το τάγμα του αζόρ, σε όλα τα δυτικά κοινοβούλια πέφτει γέλιο με τους ναζί που κουβαλάει μαζί του ο ζελές να μιλήσει και να πάρει χειροκρότημα (τελευταίο θύμα ο καναδάς), ε, του ρίξανε άκυρο, λέγοντας του ότι "δεν είναι η σωστή στιγμή, αλλά να τα πούμε για κανά καφεδάκι πιο μετά." αντιγράφουμε από το The Kyiv Independent:
"Israel turned down Ukraine's President Volodymyr Zelensky's request to make a solidarity visit to the country in the wake of Hamas' attack, telling him that the "time is not right," the Israeli news portal Ynet reported on Oct. 16, citing undisclosed sources.
The president was, however, told that the visit might be possible at a later date, the news outlet said."
βρε τον κακομοίρη τον ζελέ, από χυλόπιτα σε χυλόπιτα είναι.
σε πρόσφατη έξοδο του στην αθήνα, ο γ.γ. του πλοκ παρατήρησε τον άνωθι βανδαλισμό στο προεκλογικό περίπτερο του nick του hard στο θησείο. η θρασύδειλη αυτή επίθεση προφανώς έγινε από κομάντο των συριζομαδουρέων που δεν ανέχονται οι γυναίκες και ομοφυλόφιλοι της περιφέρειας αττικής να γίνονται hard όχι με τον clean-cut οικογενειάρχη νοικοκυραίο ψευτογκέι κασσέλ, αλλά με την αξόδευτη γκάβλα που έσταζε η προεκλογική αφίσα του nick hard
βρε συριζομαδούροι κακομοίρηδες, και να του βγάλετε τα μάτια του nick hard για να μοιάζει με το κοριτσάκι από το The Ring, οι κάτοικοι της αττικής κάνανε την σωστή ερωτική στυτική επιλογή.
κάθε κυριακή ο γ.γ. του πλοκ θα απονέμει το βραβείο "για τον
πούλιτσερ" της εβδομάδας σε κάποιο άρθρο εφημερίδας ή σάιτ, το οποίο
προκαλεί έμετο, διάρροια, γέλια ή σχέδια για δολοφονία του βραβευμένου
αρθρογράφου.
για αυτή την κυριακή, ο τάκαρος ο θεοδωρόπουλος κάνει ντρίμπλα σε όλα τα υπόλοιπα βοθρολύματα της ελληνικής δημοσιογραφίας και είναι ο πρώτος που βραβεύεται για δεύτερη φορά με βραβείο για τον πούλιτσερ. αφορμή, το πρόσφατο κοιλοπόνημα του με τίτλο "Υπάρχει αντισημιτισμός στην Ελλάδα;" το οποίο δημοσιεύτηκε την εβδομάδα που μας πέρασε στην κλασημερινή.
το ερώτημα θα μπορούσε να απαντηθεί πολύ εύκολα, λέγοντας στον τάκαρο να ρίξει μια ματιά στα στελέχη που απαρτίζουν το κόμμα που χρηματοδοτεί τον εργοδότη του και του δίνει το βήμα να εκτοξεύει κάθε εβδομάδα τουλάχιστον μια γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση που αποκαλούνται κατ' ευφημισμό "άρθρα."
αλλά φυσικά για τον τάκαρο, αντισημιτισμός δεν υπήρξε ποτέ στην ελληνική δεξιά, έλληνες εβραίοι δεν κυνηγήθηκαν ποτέ, ούτε μεταφέρθηκαν προς εξόντωση στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. άσε μας κουκλίτσα μου. η ανάδυση του εν ελλάδι αντισημιτισμού τοποθετείται χρονικά από τον τάκαρο στην πρώιμη εποχή της διακυβέρνησης του μπατσοκ:
"Αν λαϊκισμός είναι η απαξίωση των «επιλέκτων», των ελίτ, η ελληνική του εκδοχή την οποία έφερε στην εξουσία ο Ανδρέας Παπανδρέου αντιμετώπιζε το Ισραήλ ως προκεχωρημένο φυλάκιο των δυτικών ελίτ, των βραχιόνων του ιμπεριαλισμού. Ο αντισημιτισμός υπήρξε ένα από τα υλικά της συνταγής του λαϊκισμού. Συστατικό της αντιδυτικής γεύσης που συμμετείχε στη νοστιμιά του δημοκρατικού εδέσματος της μεταπολίτευσης."
θα άξιζε βέβαια κάποιος να του υπενθυμίσει του τάκαρου ότι ο πρωθυπουργός της ελλάδας ακριβώς πριν από τον παπανδρέου τον β' ήταν ο γιος κάποιου πρωθυπουργού κατοχικής κυβέρνησης συνεργατών του ναζισμού, και ότι ο συγκεκριμένος γιος υπήρξε και συνήγορος υπεράσπισης του πατέρα του όταν ο τελευταίος δικάστηκε για δωσιλογισμό. ουπς.
αφού την βγαίνει και από τα αριστερά ο τάκαρος αναφέροντας τον Αβραάμ Μπεναρόγια, που έγινε εν τέλει πολίτης ισραήλ (το οποίο οι σύντροφοί του αντιμετώπιζαν ως αιχμή του δόρατος του «ιμπεριαλισμού»), αρχίζει να φτιάχνει ένα παραμύθι με πολλούς κακούς λύκους, όπου συνδέει παπανδρέου-τσοχατσόπουλο-καντάφι-μπάαθ-αραβική άνοιξη-ιράν για να καταλήξει ότι το ΚΚΕ είναι αντισημιτικό όπως και οι παπάδες και οι χρυσαυγίτες, και βεβαίως-βεβαίως όσοι υποστηρίζουν την Παλαιστίνη, γιατί όποιος υποστηρίζει την Παλαιστίνη υποστηρίζει και την Χαμάς.
"Ποιος δεν θυμάται την ευφορία της προοδευτικής κοινότητας για την πλατεία Ταχρίρ, που απειλούσαν ότι θα τη μεταφέρουν έως το Σύνταγμα; Θριαμβολογούσαν για τη χειραφέτηση των αραβικών πληθυσμών, της «γης των κολασμένων». Αντίστοιχη ευφορία με την πτώση του Σάχη τη δεκαετία του ’70 και την επιβολή στο Ιράν του απάνθρωπου καθεστώτος των Αγιατολάδων. Οταν θεωρείς πρόοδο τους Αγιατολάδες και τους «Αδελφούς Μουσουλμάνους» που θέλουν να εξαφανίσουν το κράτος του Ισραήλ, τότε ο αντισημιτισμός ακολουθεί χωρίς καν να χρειαστεί να τον κατονομάσεις.
Ναι, υπάρχει αντισημιτισμός στην ελληνική κοινωνία. Και δεν αναφέρομαι μόνο στους νεοναζί, στους παλαιοημερολογίτες, στα βαθιά στρώματα της ελληνικής Ορθοδοξίας ή στο ΚΚΕ που θύμωσε επειδή ο Κώστας Τασούλας πρόβαλε στην πρόσοψη του Κοινοβουλίου τη σημαία του Ισραήλ. Ούτε στους θρασύδειλους που βεβηλώνουν εβραϊκά νεκροταφεία με την ίδια ευκολία που γεμίζουν τους τοίχους με γκράφιτι. Αναφέρομαι στον αντισημιτισμό που λειτουργεί ως ένα από τα πολλά πρόσωπα της δυσπιστίας, στην καλύτερη περίπτωση, εχθρότητας στη χειρότερη, με την οποία αντιμετωπίζεται ο δυτικός κόσμος από ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας. Ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθετήσεως. Και ανεξαρτήτως ψήφου. Με τον ίδιο τρόπο που υποστηρίζουν πολλοί την εισβολή της ρωσικής απολυταρχίας στην Ουκρανία, με τον ίδιο τρόπο τώρα εξακολουθούν να πιστεύουν πως το Ισραήλ ευθύνεται επειδή οι τρομοκράτες της Χαμάς σφάζουν μωρά στο έδαφός του. Το Ισραήλ, ακόμη κι αν είναι το θύμα, όπως είναι σήμερα, δεν μπορεί παρά να είναι ο θύτης. Επειδή είναι η μόνη δυτική χώρα της Μέσης Ανατολής."
επίσης, είναι αρκετά ενδιαφέρον ότι ο τάκαρος την λέει σε όσους υποστήριζαν την αιγυπτιακή εξέγερση, γιατί απ' αυτήν αναδείχτηκαν κυβέρνηση οι "Αδελφοί Μουσουλμάνοι" (οι οποίοι εκλέχτηκαν απολύτως δημοκρατικά), ο ηγέτης των οποίων πέθανε φυλακισμένος από την δικτατορία του σίσι. ε όχι και δικτατορία ο σίσι, θα πει ο τάκαρος. στρατηγικός σύμμαχος του ισραήλ και της ελλάδας είναι, δηλαδή των δύο φάρων της δημοκρατίας στην ανατολική μεσόγειο.
έχουμε όμως και επικό κλείσιμο:
"Ο αντισημιτισμός στην ελληνική κοινωνία δεν είναι ένας συγκροτημένος τρόπος σκέψης. Οπως υπήρξε στη Γερμανία ή τη Γαλλία. Είναι ένα συναισθηματικό σύμπλεγμα, ένα κουβάρι από θρησκευτικό αταβισμό, πολιτικό λαϊκισμό πασπαλισμένο από την απαραίτητη ελληνική ελαφρότητα. Δεν το λέω αυτό για να τον αθωώσω ή να μειώσω τη σημασία του. Απλώς η ελαφρότητα τον βοηθάει να περάσει απαρατήρητος και κατά συνέπεια να απολαμβάνει ένα είδος ασυλίας. Την ίδια ασυλία που απολαμβάνει ο κομμουνισμός. Δεν άνοιξε ποτέ μια σοβαρή δημόσια συζήτηση γι’ αυτού του τύπου τις νοσηρότητες. Ωστε να μην πέφτουμε από τα σύννεφα όταν βλέπουμε το Κομμουνιστικό Κόμμα να συντάσσεται στην ίδια παράταξη με όσους πιστεύουν στα «Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών»."
εδώ βέβαια θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει ότι ο τάκαρος έγραψε τόσες γραμμές με την διάρροια του για να μας πει ότι ο κομμουνισμός είναι το χειρότερο κακό του κόσμου και ότι θα έπρεπε να διώκεται ποινικά, αν διώκεται ποινικά και ο αντισημιτισμός.
και όμως. ξαναδιαβάστε λίγο την αρχή της παραγράφου. ας την κάνω και λίγο πολτ για να την δείτε καλύτερα:
"Ο αντισημιτισμός στην ελληνική κοινωνία δεν είναι ένας συγκροτημένος τρόπος σκέψης. Οπως υπήρξε στη Γερμανία ή τη Γαλλία. Είναι ένα συναισθηματικό σύμπλεγμα, ένα κουβάρι από θρησκευτικό αταβισμό, πολιτικό λαϊκισμό πασπαλισμένο από την απαραίτητη ελληνική ελαφρότητα."
ο τάκαρος λοιπόν μαλώνει τους έλληνες που δεν ανέπτυξαν ένα συγκροτημένο, σοβαρό, επιστημονικό ρε παιδί μου, αντισημιτισμό όπως έκαναν οι γερμανοί και οι γάλλοι. με λίγα λόγια, ο τάκαρος μας λέει:
1) ο ναζισμός που ως ιδεολόγημα αναδείχθηκε πάνω στον αντικομμουνισμό και την γι' αυτούς σχέση του με τους εβραίους και πάνω στην θεωρία του λούτεντορφ και του χίτενπουρκ για την πισώπλατη μαχαιριά τον εβραίων που οδήγησε στην ήττα στον πρώτο παγκόσμιο ήταν συγκροτημένος τρόπος σκέψης
2) η νύχτα των κρυστάλλων, τα εβραϊκά γκέτο, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και το ολοκαύτωμα ήταν συγκροτημένος τρόπος σκέψης
3) οι σφαγές των σταυροφόρων κατά των εβραίων και οι εκτοπίσεις εβραίων επί μεσαιωνικής γαλλίας ήταν συγκροτημένος τρόπος σκέψης
4) τα blood libels στην γαλλία του 19ου αιώνα που έγραφαν ο edouard drumont και ο jules guérin ήταν συγκροτημένος τρόπος σκέψης
5) η υπόθεση ντρέιφους, τα αντισημιτικά μπάχαλα της περιόδου και η δίκη του ζολά επειδή κατηγόρησε την κυβέρνηση για αντισημιτισμό στην δίωξη ντρέιφους ήταν συγκροτημένος τρόπος σκέψης
6) η αριανοποίηση εβραϊκών επιχειρήσεων, η αφαίρεση της γαλλικής υπηκοότητας από τους εβραίους, το ριφιφί των περιουσιών των γαλλοεβραίων την περίοδο του καθεστώτος vichy ήταν συγκροτημένος τρόπος σκέψης
κάποτε ο συνάδελφος του τάκαρου ο κυρ-μπάμπης ζητούσε την εγκαθίδρυση μιας σοβαρής χρυσής αυγής.
σήμερα ο τάκαρος δεν γουστάρει τον ελληνικό "φέτα με ψωμί" αντισημιτισμό και ζητάει την υιοθέτηση ενός σοβαρού, συγκροτημένου αντισημιτισμού.
ας είναι. έτσι θα μπορέσουμε και εμείς να καρφώσουμε την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο στην πρόσοψη του ελληνικού ράιχστακ και στην οροφή των γραφείων της εφημερίδας του φαλήρου όπυ εργάζεται ο τάκαρος.
σε ένα ακόμα επικό ξεβράκωμα προχώρησε το ΠΑΜΕ μέσα στον οκτώβριο. δύο για την ακρίβεια.
1) στο συνδικάτο επισιτισμού-τουρισμού, ένα από τα μεγάλα κομματικά μαγαζιά του ΠΑΜΕ, θα πραγματοποιηθούν αρχαιρεσίες από 16 οκτωβρίου μέχρι 2 νοεμβρίου. όλα καλά ως εδώ. όπως μπορεί όμως κάποι@ να διαβάσει στην ανακοίνωση του σωματείου για τις εκλογές, αυτές δεν θα πραγματοποιηθούν μόνο διά ζώσης, αλλά και ηλεκτρονικά:
"Ββ. Πρόγραμμα ηλεκτρονικής εξ αποστάσεως ψηφοφορίας
Στις αρχαιρεσίες του Συνδικάτου δίνεται και η δυνατότητα ηλεκτρονικής εξ αποστάσεως ψηφοφορίας στα μέλη του Συνδικάτου για όλα τα όργανα διοίκησης και εκπροσώπησης του Συνδικάτου. Για το σκοπό αυτό θα χρησιμοποιηθεί η πλατφόρμα ΖΕΥΣ, της οποίας η χρήση διατίθεται δωρεάν για τις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Δυνατότητα ηλεκτρονικής εξ αποστάσεως θα υπάρχει την 1 Νοεμβρίου 2023, ημέρα Τετάρτη και την 2 Νοεμβρίου 2023, ημέρα Πέμπτη από ώρα 11:00 έως 19:00. Προκειμένου το μέλος του Συνδικάτου να συμμετάσχει στην ψηφοφορία εξ αποστάσεως- ηλεκτρονικά θα πρέπει να δηλώσει αυτή την επιθυμία του προς την εφορευτική επιτροπή στην ηλεκτρονική διεύθυνση (mail)vote@hwu.grέως και την Τρίτη 31/10/2023 και ώρα 19:00 αποστέλλοντας ταυτόχρονα στο προαναφερόμενο mail:
τη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του την αστυνομική του ταυτότητα ή το διαβατήριο του ή άλλο δημόσιο έγγραφο από το οποίο να προκύπτει η ταυτότητα του σε μορφή pdf, συμπληρωμένη και υπογεγραμμένη υπεύθυνη δήλωση, σε μορφή pdf, ότι εξακολουθούν να είναι εργαζόμενοι του κλάδου και ονομάζοντας την επιχείρηση στην οποία απασχολούνται στην οποία ταυτόχρονα θα δηλώνουν και οποιαδήποτε τυχόν μεταβολή των στοιχείων τους που αναφέρονται στο μητρώο μελών του συνδικάτου σύμφωνα με το καταστατικό αυτού (άρθρο 5 και 6 του καταστατικού του Συνδικάτου) συμπληρωμένη και υπογεγραμμένη την υπεύθυνη δήλωση, σε μορφή pdf, περί του ότι δεν έχουν ψηφίσει διαμέσου άλλης συνδικαλιστικής οργάνωσης για την εκλογή αντιπροσώπων στα δευτεροβάθμια όργανα σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 10 παρ.1 εδάφιο β του Ν.1264/1982 (εφ’ όσον ψηφίζουν και για αντιπροσώπους στα δευτεροβάθμια όργανα) Αν έχει τακτοποιήσει τις οικονομικές του υποχρεώσεις προς το Συνδικάτο με μεταφορά χρημάτων στο λογαριασμό του Συνδικάτου θα πρέπει να αποστείλει και την απόδειξη μεταφοράς των χρημάτων προς το Συνδικάτο, προκειμένου να αποδεικνύεται και η οικονομική του τακτοποίηση.
Θα πρέπει δηλαδή το μέλος που επιθυμεί να ψηφίσει ηλεκτρονικά εξ αποστάσεως να εκπληρώσει τις ίδιες υποχρεώσεις με το μέλος που επιλέγει να ψηφίσει δια ζώσης. Η εφορευτική επιτροπή αφού προβεί στον απαραίτητο έλεγχο των δικαιολογητικών του μέλους που επιθυμεί να συμμετάσχει στην ψηφοφορία εξ αποστάσεως- ηλεκτρονικά και εφόσον πληρούνται όλες οι προϋποθέσεις που τίθενται θα του στείλει το σχετικό link και κωδικό για να μετάσχει στην ψηφοφορία εξ αποστάσεως."
η δυνατότητα για την ηλεκτρονική ψηφοφορία δεν είναι προφανώς δυνατότητα. είναι διάταξη του νόμου χατζηδάκη 4808/2021, και πιο συγκεκριμένα του άρθρου 87 (το οποίο επίσης υποχρεώνει τα σωματεία να καταγράφουν τα μέλη τους σε "συνδικαλιστικό μητρώο":
"1. Η ψηφοφορία γίνεται είτε διά φυσικής παρουσίας είτε ηλεκτρονικά εξ αποστάσεως, με διασφάλιση και στις δύο περιπτώσεις της ταυτοπροσωπίας των ψηφοφόρων. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις παρέχουν υποχρεωτικά στα μέλη τους τη δυνατότητα ηλεκτρονικής εξ αποστάσεως ψηφοφορίας με διασφάλιση της μυστικότητας των ψήφων. Σχετικό λογισμικό διατίθεται χωρίς αντάλλαγμα από το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων. Η συνδικαλιστική οργάνωση μπορεί να επιλέξει την αξιοποίηση άλλου προγράμματος, υπό την προϋπόθεση ότι διασφαλίζει το αδιάβλητο και τη μυστικότητα της ψηφοφορίας. 2. Τα πρακτικά διαλογής των ψηφοδελτίων και καταμέτρησης των ηλεκτρονικών ψήφων εισάγονται στο ΓΕ.ΜΗ.Σ.Ο.Ε.."
η δε διεξαγωγή της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας από το σωματείο ελεγχόμενο από το ΠΑΜΕ θα γίνει με την πλατφόρμα ζευς, την οποία χρησιμοποίησε το υπουργείο παιδείας για να διεξάγει τις ηλεκτρονικές εκλογές για την ανάδειξη των αιρετών για τα υπηρεσιακά συμβούλια σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
φυσικά, στις συγκεκριμένες εκλογές - και καλώς - το ΠΑΜΕ τις κατήγγειλε και απείχε, όπως και οι άλλοι αριστεροί, μιλώντας για διαβλητή διαδικασία όπου κάποιος μπορεί να ξαναψηφίσει και γενικά να μαγειρευτούν αποτελέσματα, αλλά και για υπονόμευση των ζωντανών διαδικασιών των συνελεύσεων. τι άλλαξε τώρα και οι ρεβιζιονιστές κάνουν ηλεκτρονικές εκλογές;
μα φυσικά, το γεγονός ότι είναι τζάμπα μάγκες. όσον αφορά τις εκλογές των αιρετών για την δημόσια εκπαίδευση, ήξεραν ότι έτσι κι αλλιώς οι συριζαίοι και η δακε θα συμμετείχαν, όπως και ότι όταν είσαι τριτοτέταρτη δύναμη σε ένα συνδικάτο, τότε οι καταγγελίες βγαίνουν άκοπα. τώρα όμως που το συνδικάτο επισιτισμού-τουρισμού είναι ένα από τις μεγάλες σφραγίδες του ΠΑΜΕ, εκεί δεν τους παίρνει να πάνε κόντρα στο νόμο χατζηδάκη. κοκοκο το ΠΑΜΕ.
(άσε που είναι και μια καλή ευκαιρία να μαγειρέψουν λίγο και τα αποτελέσματα, μπας και πετάξουν εντελώς από το σωματείο και την ναρίτικη παράταξη λάντζα, η οποία καταγγέλλει την απόφαση του ΠΑΜΕ. τι να κάνουμε, ναρίτες, εκλεγμένους σε σωματεία και σε ομοσπονδίες και στο εκα θέλετε κι εσείς, δεν σας κάνουν τα ταξικά σωματεία βάσης. καθήστε εκεί να τρώτε φάπες και να εφαρμόζουν και τους αντεργατικούς νόμους)
2) διαβάζω την κυριακή ένα κατεβατό μηνυμάτων σε μια επιτροπή αγώνα εκπαιδευτικών ενάντια στην αξιολόγηση που έχει ομάδα στο βάιπερ, και ανάμεσα σε ένα σπαμάρισμα κραξίματος ενός μέλους των αγωνιστικών κινήσεων, διαπιστώνω ότι η ολμε σταματάει την απεργία-αποχή από την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας, και θα αρχίσει να εφαρμόζει την τακτική των ενιαίων κειμένων που ήδη εφαρμόζει η δοε από το 2021. εκείνη την ώρα ήμουν έξω με συνάδελφο μέλους του ΝΑΡ, την σύζυγο του υποψήφια κομισάριο ψυχιατρικών υποθέσεων (από αυτό το βήμα κάνω εισήγηση για την εξέταση της περίπτωσης της), τον γ.γ. των μικρών οκτωβριστών και τον εφτάχρονο υποψήφιο γ.γ. σκακιστικών υποθέσεων. ο συνάδελφος λοιπόν μου λέει ότι το ΠΑΜΕ μαζί με δακε και συνεκ (σύριζα) ψήφισαν από κοινού στο δσ της ολμε την τακτική των ενιαίων κειμένων, σταματώντας την απεργία-αποχή.
ποιο είναι το πρόβλημα θα αναρωτηθούν οι εκτός της εκπαίδευσης. στο παρόν κείμενο βαριέμαι να αναλύσω διεξοδικά γιατί είμαι κατά των ενιαίων κειμένων (δεσμεύομαι να το κάνω σε κάποιο κείμενο στο μέλλον), όμως εν τάχει η λογική των ενιαίων κειμένων, εκτός από το ότι είναι αντιπαραθετική με την απεργία-αποχή, πολύ απλά δεν είναι αγώνας. και αυτό γιατί αποδέχεται την αξιολόγηση, βάζει τους εκπαιδευτικούς να συγκροτήσουν ομάδες εργασίας και να ανεβάσουν τα "φασόν" κείμενα της ομοσπονδίας στο ιεπ για να δείξουν την "αντίθεση" τους στην αξιολόγηση. τώρα από πότε το ανέβασμα κειμένων στο ιεπ θεωρείται αγώνας, πείτε το μου εσείς.
το ΠΑΜΕ, λοιπόν, εδώ και καιρό, ενώ παρουσιαζόταν ως υπέρμαχος της απεργίας-αποχής, έχει βάλει παντού τα μέλη του σε ΣΕΠΕ και ΕΛΜΕ να λένε ότι πρέπει να ακολουθηθεί η γραμμή των ενιαίων κειμένων για να υπάρχει ενιαία στάση στον κλάδο και στους συλλόγους διδασκόντων, και να μην υπάρχουν άλλοι που κάνουν ενιαία κείμενα, άλλοι που κάνουν αξιολόγηση και άλλοι που κάνουν απεργία-αποχή. φτάνουν, δε, στο σημείο να ισχυρίζονται ότι η απαίτηση για κήρυξη απεργίας-αποχής είναι διασπαστική για τον κλάδο.
το 2021, μετά την κήρυξη της απεργίας-αποχής ως παράνομης από τις αγωγές της κερατέως, στην δοε από κοινού δακε-αυτόνομη παρέμβαση (σύριζα) και ο ένας εκ των δύο εκπροσώπων των παρεμβάσεων (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) στο δσ της δοε, ονόματι γιάννης αναγνωσταράς, ψήφισαν το σταμάτημα της επαναπροκήρυξης απεργίας-αποχής και την εφαρμογή των ενιαίων κειμένων. τότε το ΠΑΜΕ, δικαίως, τα έχωνε στις παρεμβάσεις σε συνελεύσεις. τώρα το ΠΑΜΕ από κοινού με δακε και σύριζα στην ολμε ψηφίζει το πούλημα του αγώνα και την εφαρμογή μιας ξεπουλημένης διαχειριστικής λογικής και οι παρεμβάσεις στην ολμε το κράζουν:
"ΑΣΕ-ΠΑΜΕ: η επιλογή που κάνουν σε αυτή τη συγκυρία μόνο τυχαία δεν είναι. Υπάρχει μια σοβαρή μεταστροφή στο θέμα της αξιολόγησης η οποία φαίνεται τόσο από τις τοποθετήσεις ότι δεν υπάρχει κάποιο φετίχ στις μορφές πάλης, όσο και από τους επιθετικούς προσδιορισμούς που χρησιμοποιούνται για να χαρακτηριστεί η αξιολόγηση («αντιεκπαιδευτική, «αντιπαιδαγωγική», «αντιδραστική») οι οποίοι αφήνουν περιθώρια για την ύπαρξη μιας άλλης, καλής αξιολόγησης. Το ΠΑΜΕ δεν πιστεύει ότι μπορεί να δοθεί η μάχη ενάντια στην αξιολόγηση και γι’ αυτό επιλέγει τη συντεταγμένη συμμετοχή σε αυτήν. Γνωρίζει ότι αυτή τη στιγμή ο αγώνας ενάντια στην αξιολόγηση θα απαιτούσε οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ να στηρίξουν την προκήρυξη Α/Α από την αξιολόγηση στα πρωτοβάθμια σωματεία. Και ενώ στην περίπτωση των μεντόρων και ενδοσχολικών συντονιστών το ΠΑΜΕ στηρίζει την Α/Α από τα πρωτοβάθμια σωματεία στην περίπτωση της αυτοαξιολόγησης δεν το κάνει, αλλά δίνει χείρα βοηθείας στον κυβερνητικό συνδικαλισμό στην προσπάθειά του για μια «συντεταγμένη» από τον κλάδο αποδοχή της αξιολόγησης της σχολικής μονάδας. Και εδώ το ΠΑΜΕ αντί να απαντάει με την επίκληση στο συναίσθημα, ότι δήθεν δηλαδή οι Παρεμβάσεις προσβάλλουν τους συναδέλφους όταν λένε ότι με τα «ενιαία κείμενα» ανοίγει ο δρόμος για την αποδοχή της αξιολόγησης, οφείλει να πει γιατί αντί να εμπλακεί σε έναν αγώνα ενάντια στην επιβολή της αξιολόγησης, συμπορεύεται με τη ΔΑΚΕ και τις ΣΥΝΕΚ και δεν επιλέγει να παλέψει για την ανατροπή των νόμων της κυβέρνησης."
όπως όμως ξέρουν όλοι οι ταξικοί αγώνιστες της βάσης, το ξεβρακώνεσθαι φυγείν αδύνατο για την ρεβιζιονιστική αριστερά του ΚΚΕ και του ΝΑΡ. κοινή η χρουστσωφική-μπρεζνιεφική ρίζα, κοινή και η ροπή προς την ξεφτίλα. περαστικά μας.
Και τώρα, φίλες φίλοι και αγαπητά παιδιά ας περάσουμε στην ένοπλη
ανασκόπηση της εβδομάδας για να δούμε πώς τα πήγαν οι σύντροφοι και οι
συντρόφισσες ένοπλων κομμουνιστικών και ισλαμικών κινημάτων στα πλαίσια
της μετωπικής μας τακτικής.
(όσον αφορά την Παλαιστίνη, τα γεγονότα καλύπτονται γενικά από τα μμε και είναι υπερβολικά πολλά για να τα γράψω όλα, αλλά η πρόβλεψη του κομμουνιστικού μέντιουμ ότι οι τζάμπα μάγκες σιωνιστές δεν θα εισβάλλουν στην Γάζα συνεχίζει να επαληθεύεται)
και για τέλος, αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλους όσοι αντιστέκονται και κατεβαίνουν στις πορείες αλληλεγγύης για την Παλαιστίνη. Abbiamo alzato il rosso, il verde, il bianco e il nero
