μεγάλες στιγμές του ιμπεριαλισμού: ποιοι είναι τέλος πάντων αυτοί οι χούθι;

το π.γ. της κ.ε. του πλοκ πιστό στις αντιιμπεριαλιστικές του αρχές (= πιστό στο κλίκ=πέητ) αποφασίζει με κοοπτάτσια την επιβολή μιας νέας μόνιμης στήλης που θα αναρτάται κάθε τετάρτη με τίτλο "μεγάλες στιγμές του ιμπεριαλισμού," στην οποία θα σχολιάζονται παλιά ή νέα λόγια και έργα των διαφόρων κηνσόρων του ιμπεριαλισμού.

τόσα και τόσα άρθρα υπάρχουν στο διαδίκτυο τόσο στα αγγλικά όσο και στα ελληνικά με τον τίτλο "who are the houthis" λες και εμφανίστηκαν χτες.

αυτό το άρθρο θα μπορούσε να τελειώσει άνετα με μια από τις δυο παρακάτω απαντήσεις:

1) "αυτοί 1-0"

2) "αυτοί που σας γαμάνε μέσα στις γιορτές"

αλλά επειδή κάτι τέτοιο δεν θα ήταν του επιπέδου αυτού του πλοκ, ο γ.γ. αποφάσισε να κάνει μια πρόχειρη αναδρομή στο τι είναι οι χούθι, στο πως η ιμπεριαλιστική γλίτσα εμπλέκεται στον πόλεμο της Υεμένης και στο πως για μια ακόμα φορά τα double standards του ιμπεριαλισμού προσπαθούν να οδηγήσουν σε μια νέα σύγκρουση. το ποστ δεν φιλοδοξεί ούτε να κάνει εκτενή ανάλυση των θρησκευτικών καταβολών των Χούθι, ούτε να αναλύσει επί μακρόν την κατάσταση του εμφυλίου στην Υεμένη.

μια μικρή ιστορική αναδρομή στην ιστορία των Χούθι

ας είμαστε ειλικρινείς. οι περισσότεροι από εμάς έχουν ως μοναδική γνώση για την Υεμένη το "σαν πάμε στο Άντεν, μου 'λεγε, και συ θα δοκιμάσεις" των Καββαδία/Μικρούτσικου. ίσως κάποιοι κολλημένοι με την εποχή του Ψυχρού Πολέμου (ή κάτοχοι υδρογείου σφαίρας παραχθείσας πριν το 1990, όπως ο γ.γ. του πλοκ) να θυμούνται ότι η Νότια Υεμένη ονομαζόταν επίσημα Λαοκρατική Δημοκρατία της Υεμένης μέχρι το 1990, όταν και ενώθηκε με τον βορρά, αλλά και ότι ο IRA κατά τα τέλη των 1960s εκπαιδευόταν και προμηθευόταν όπλα από το Άντεν. κάποιοι λίγο πιο ψαγμένοι με τα διεθνή ενδεχομένως να θυμούνται ότι η Υεμένη ήταν ο τόπος οπου τα drones σε μεγάλο βαθμό πρωτολανσαρίστηκαν ως πολεμικό όπλο από τους αμερικάνους στις αρχές των 2000s για την αντιμετώπιση του ισχυρότερου τμήματος της Αλ-Κάιντα στην Αραβική Χερσόνησο, δλδ των Ανσάρ Αλ-Σαρία. ο δε γ.γ. του πλοκ, έχοντας μια παιδιόθεν αγάπη για τα ταξίδια στην Μέση Ανατολή, αλλά και για οτιδήποτε κραδαίνει AK-47 και αναγνωρίζει τον Άλι ιμπν Άμπι Τάλιμπ ως τον Πρώτο Ιμάμη, είχε φροντίσει να γνωρίζει για τους Χούθι από πριν την Αραβική Άνοιξη.

οι Χούθι, λοιπόν, ή πιο ακριβέστερα, οι Ανσάρ Αλλάχ, σαν κίνημα ξεκίνησαν κάποια στιγμή στην βόρεια Υεμένη ως αντίσταση στην πολιτική της υποταγής του δικτάτορα προέδρου άλι αμπντουλάχ σάλεχ που κυβέρνησε την Βόρεια Υεμένη - επίσημα Αραβική Δημοκρατία της Υεμένης - στα πρότυπα του νασερισμού από το 1978 έως το 1990 και την Δημοκρατία της Υεμένης μετά την συνένωση με τον νότο από το 1990 έως την ανατροπή του το 2012 εν μέσω της αραβικής άνοιξης. στην επαρχία Σά'ντα της βόρειας Υεμένης (στα σύνορα με την σοαυδική αραβία) η πλειοψηφία των κατοίκων ανήκουν θρησκευτικά στο σιίτικο παρακλάδι των Ζαΐντι, οι οποίοι διαφοροποιούνται από τα δύο πιο πολυπληθέστερα παρακλάδια - των Δωδεκατιστών και των Ισμαηλιτών - στο ότι θεωρούν 5ο Ιμάμη και διάδοχο του 4ου Ιμάμη Άλι ιμπν Χουσεΐν τον δευτερότοκο Ζαΐντ ιμπν Άλι και όχι τον πρωτότοκο Μοχάμεντ Αλ-Μπακίρ (τον οποίο θεωρούν νόμιμο διάδοχο του Άλι ιμπν Χουσεΐν οι πολυπληθέστεροι Δωδεκατιστές και Ισμαηλίτες). ο λόγος είναι ότι σε αντίθεση με τον αδερφό του που γενικά ακολουθούσε μια γραμμή μη-σύγκρουσης με το Χαλιφάτο των Ωμεϋαδών, το οποίο πραξικοπηματικά ανέτρεψε το Χαλιφάτο Ρασιντούν υπό τον Μουαουίγια τον Α' όταν αυτός δολοφόνησε τον Άλι ιμπν Άμπι Τάλιμπ το 661 και εκβίασε σε παραίτηση τον γιο του (και 2ο Ιμάμη των Σιιτών) Χασάν ιμπν Άλι, ο Ζαΐντ ιμπν Άλι οργάνωσε το 740 στην πόλη Κούφα του ιράκ εξέγερση εναντίον του δυναστικού καθεστώτος της ωμεϋάδικης δυναστείας και του χαλίφη Ισάμ ιμπν Αμπντ αλ-Μαλίκ. η εξέγερση απέτυχε και ο Ζαΐντ ιμπν Άλι σκοτώθηκε στην μάχη. η διαφορά τώρα των Ζαΐντι με τους Δωδεκατιστές και τους Ισμαηλίτες είναι ότι ενώ μεν συμφωνούν ότι οι ιμάμηδες πρέπει να προέρχονται από το σόι του Μωάμεθ, διαφωνούν ως προς το ότι αφενός θεωρούν ότι οι ιμάμηδες πρέπει να είναι απόγονοι εξ αίματος της Φάτιμα (κόρης του Μωάμεθ και γυναίκας του Άλι ιμπν Άμπι Τάλιμπ), άρα όχι κάποιας άλλης συζύγου, και αφετέρου ότι πρέπει να έχουν καλέσει σε τζιχάντ εναντίον της καταπίεσης των σφετεριστών του Χαλιφάτου Ρασιντούν. συνεπώς, για τους Ζαΐντι, η διαδοχή δεν είναι μόνο οικογενειακό θέμα (τα δύο αδέρφια Μοχάμεντ Αλ-Μπακίρ και Ζαΐντ ιμπν Άλι ήταν δισέγγονα της Φάτιμα και τρισέγγονα του Μωάμεθ) αλλά και πολιτικό. το ενδιαφέρον, ωστόσο, είναι ότι σύμφωνα με ότι έχω διαβάσει σε σχέση με την θεολογική πτυχή των Ζαΐντι σιιτών είναι ότι θεωρούνται πιο κοντά θεολογικά με τον σουνιτισμό παρά με τις υπόλοιπες υποδιαιρέσεις των σιιτών και αυτό γιατί κατά την εξέγερση του Ζαΐντ ιμπν Άλι ο θεολόγος και νομικός Άμπου Χανίφα (ιδρυτής της ισλαμικής νομικής σκέψης Χανάφι, που είναι η πιο διαδεδομένη μεταξύ των μουσουλμάνων παγκοσμίως) εξέδωσε φέτβα, σύμφωνα με την οποία η εξέγερση ήταν δίκαιη και καλούσε τους πιστούς να συνταχθούν με τον Ζαΐντ και να ρίξουν τους Ωμεϋάδες. άλλωστε ο μεγαλύτερος αδερφός του Ζαΐντ και 5ος Ιμάμης για τους υπόλοιπους εν τέλει το έφαγε το κεφάλι του, καθώς δηλητηριάστηκε από τους Ωμεϋάδες χαλίφηδες. θρησκευτικά, πάντως, οι Ζαΐντι της Υεμένης, παρόλο που αποτελούν την πλειοψηφία στο βόρειο τμήμα της, δεν έχουν συγκρούσεις με τους σουνίτες της περιοχής και προσεύχονται από κοινού.

αρκετά ωστόσο με το κυρίως θεολογικό κομμάτι της υπόθεσης. οι Ζαΐντι κυβέρνησαν την βόρεια Υεμένη ως ιμάμηδες περίπου απο τα τέλη του 9ου αιώνα έως και την ανατροπή του βασιλείου των Μουταουακιλιτών από τους νασερικούς της Αραβικής Δημοκρατίας της Υεμένης το 1970. οι Χούθι ως πολιτική οργάνωση πήραν το όνομα τους από την φατρία των Χούθι της βορειοανατολικής Υεμένης, η οποία φατρία είναι απόγονος των αρχαίων αράβων Σαβαίων και των Μπάνου Χάμνταν, μιας μεγάλης φατρίας η οποία ήταν από τις πρώτες που δήλωσαν την υποταγή τους στον Μωάμεθ και στην συνέχεια πολέμησαν στο πλευρό του Άλι ιμπν Ταλίμπ και των γιων του Χασάν και Χουσείν εναντίον των σφετεριστών Ωμεϋάδων. η φατρία των Χούθι λοιπόν δημιούργησε το 1992 την οργάνωση "Νεολαία των Πιστών" για να αναβιώσει το δόγμα του Ζαΐντι σιιτισμού στην Σά'ντα απέναντι στους σαλαφιστές που με την βοήθεια της σαουδικής αραβίας είχαν αναπτυχθεί στην περιοχή (βλέπε Helen Lackner Yemen In Crisis: The Road to War, Verso, 2019). Οι Χούθι αρχικά ως Ανσάρ Αλλάχ υπήρξαν σύμμαχοι του Αλ-Σάλεχ στις δήθεν δημοκρατικές εκλογές που έγιναν στην Υεμένη την δεκαετία του 1990. η Υεμένη για χρόνια είναι η πιο φτωχή χώρα της Αραβικής Χερσονήσου, και σύμφωνα με τον δημοσιογράφο του independent που εξειδικεύεται σε θέματα Μέσης Ανατολής Patrick Cockburn στο βιβλίο του The Age of Jihad: Islamic State and the Great War for the Middle East (Verso, 2016):

"One of the reasons the country is so miserably poor, with almost half of its people trying to live on $2 a day, is that in 1990 Yemen refused to join the war against Iraq, and Saudi Arabi consequently expelled 850,000 Yemeni workers" (p. 248)

"Ένας από τους λόγους που η χώρα είναι τόσο φτωχή, με σχεδόν τον μισό πληθυσμό της να παλεύει να επιβιώσει με 2 δολάρια την ημέρα, είναι ότι το 1990 η Υεμένη αρνήθηκε να συμμετάσχει στον πόλεμο κατά του Ιράκ, και ως επακόλουθο η Σαουδική Αραβία απέλασε 850,000 Υεμενίτες εργάτες"

ο σάλεχ πήρε το μάθημα του και άλλαξε στάση. το 2001 έστειλε δήλωση υποταγής στον μπους και επέτρεψε στην αμερική να βομβαρδίζει θέσεις της Αλ-Κάιντα στην Υεμένη με drones, σκοτώνοντας ταυτόχρονα δεκάδες αμάχους. ο αλ-σαλέχ λάμβανε ταυτόχρονα πλούσια χρηματοδότηση και εκπαίδευση για τις ένοπλες δυνάμεις του, την στιγμή που η χώρα συνέχιζε να είναι πάμφτωχη και με τεράστια ποσοστά ανεργίας και η γκρίνια τόσο από τον βορρά όσο και από τον νότο για παραμέληση των περιοχών τους δυνάμωνε. ο σάλεχ, ωστόσο, τόσο σύμφωνα με τον Cockburn, όσο και με την Lackner, συνεργαζόταν με την Αλ-Κάιντα. σύμφωνα με το βιβλίο της Lackner (p. 73-76), η σαουδική αραβία χρηματοδότησε και εξόπλισε αποσχιστικές τάσεις στην νότια Υεμένη (που οδήγησε σε εμφύλιο το 1994), υπονόμευσε την εδαφική και θαλάσσια κυριαρχία της Υεμένης και βοήθησε στην ίδρυση του κόμματος Al-Islah που έχει συμμαχήσει με τους σαουδάραβες και την Αλ-Κάιντα εναντίον των Χούθι, είναι αδερφό κόμμα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και έχει υποστήριξη από διάφορες φατρίες.

όλα αυτά, οδήγησαν στην σκλήρυνση της στάσης των Χούθι έναντι του καθεστώτος σάλεχ, κατηγορώντας τον για υποταγή στους αμερικάνους, συνεργασία με τους σαουδάραβες και τα σαλαφιστικά στοιχεία και την επέκταση της φτώχειας και της ανεργίας στον βορρά όπου κατοικούν. έχοντας επηρεαστεί και από την μαχητικότητα της Χεζμπολάχ και σίγουρα λαμβάνοντας χρηματοδότηση από το Ιράν (και αργότερα και από την Βόρεια Κορέα), το 2003, μετά από την προσευχή της Παρασκευής, οι Ανσάρ Αλλάχ και η Νεολαία των Πιστών ξεκίνησαν διαδηλώσεις έξω από το Μεγάλο Τέμενος της Σαναά, φωνάζοντας συνθήματα κατά των αμερικάνων και της εισβολής στο ιράκ. το καθεστώς σάλεχ άρχισε το 2004 να συλλαμβάνει μαζικά διαδηλωτές και κάλεσε τον θρησκευτικό ηγέτη των Ανσάρ Αλλάχ (και πρώην βουλευτή) Χουσεΐν Αλ-Χούθι να συναντηθούν. ο Αλ-Χούθι αρνήθηκε και το καθεστώς τον επικήρυξε και έστειλε στρατεύματα για να τον συλλάβουν, σκοτώνοντας μέλη της φατρίας στην Σά'ντα. η φατρία του ξεκίνησαν εξέγερση από τον Ιούνιο μέχρι και τον Σεπτέμβριο του 2004, κατά την οποία ο Χουσεΐν Αλ-Χούθι σκοτώθηκε. οι Ανσάρ Αλλάχ μετονομάστηκαν πλέον σε Χούθι και έχοντας αρχίσει πλέον να έχουν στήριξη και από άλλες φατρίες που ήταν αντίθετες προς την οικονομική πολιτική του σάλεχ χωρίς να συμφωνούν θρησκευτικά με τους Χούθι. από τις 19/3/2005 μέχρι και τις 11/4/2005 έγινε μια δεύτερη φάση της εξέγερσης με ηγέτη πλέον τον μικρότερο αδερφό του Χουσεΐν, τον Αμπντούλ-Μαλίκ Αλ-Χούθι, η οποία ακολουθήθηκε από μια τρίτη (30/11/2005-23/2/2006), κατά την οποία για πρώτη φορά η δύναμη των Χούθι επεκτάθηκε και εκτός της Σά'ντα. η τέταρτη φάση (16/2/2007-17/6/2007) έληξε με μεσολάβηση του Κατάρ, το οποίο προσφέρθηκε (με το αζημίωτο βέβαια) να χρηματοδοτήσει την οικονομική ανάπτυξη της Σά'ντα και της βόρειας Υεμένης, κίνηση που σαμποταρίστηκε από το καθεστώς σάλεχ υπό την καθοδήγηση των σαούδων που θεώρησαν ότι οι καταριανοί έχωναν την μύτη τους σε μέρη που έλεγχαν αυτοί (βλέπε Lackner, p. 153). στις δύο τελευταίες φάσεις της εξέγερσης (2/5/2008-17/7/2008 και 11/8/2009-11/2/2010) οι μάχες έφτασαν κοντά στην πρωτεύουσα Σαναά. οι Χούθι όχι μόνο είχαν καταφέρει να ελέγχουν πλήρως την Σά'ντα, αλλά και τις επαρχίες Αμράν και Αλ-Τζουφ, αλλά κατάφεραν να νικήσουν και σαουδαράβικα στρατεύματα στα οποία επιτέθηκαν στα σύνορα μεταξύ των δύο χωρών, αφού η σαουδική αραβία επέτρεπε σε στρατεύματα του σάλεχ να επιτίθενται στους Χούθι από σαούδικα εδάφη. έτσι οι Χούθι πλέον το 2010 έλεγχαν ντε φάκτο ένα σημαντικό κομμάτι της βόρειας Υεμένης.

το 2011, όταν ξεκίνησαν οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στο πλαίσιο της αραβικής άνοιξης, οι Χούθι εξέφρασαν την στήριξη τους στους διαδηλωτές, και ξεκίνησαν στρατιωτική επέλαση έναντι κυβερνητικών στόχων και κατέλαβαν και την επαρχία Χάτζα στην Ερυθρά Θάλασσα, και ταυτόχρονα ξεκίνησαν ένοπλες συγκρούσεις και με φατρίες που υποστήριζαν το Al-Islah. μετά την παραίτηση του σάλεχ το 2012, και το πέρασμα της εξουσίας στον επί σχεδόν 20 χρόνια αντιπρόεδρο του abdrabbuh mansur hadi, η σαουδική αραβία και οι αμερικάνοι άρχισαν να έχουν ακόμα μεγαλύτερη επιρροή μέσα στην χώρα. ο hadi προσπάθησε με την βοήθεια του οηε να μετατρέψει την Υεμένη σε ομοσπονδιακό κράτος, με στόχο να μειώσει την δύναμη των Χούθι και των αποσχιστών του νότου, καταφέρνοντας να κάνει τα πράγματα ακόμα πιο σκατά, την στιγμή που προσπάθησε - με την βοήθεια των αμερικάνων - να διώξει τους πιστούς στον σάλεχ υψηλόβαθμους στις δυνάμεις ασφαλείας, αποτυγχάνοντας σε αυτό. το τέλος για τον hadi και την μεταβατική κατάσταση ήρθε τον Ιούλιο του 2014, όταν ανακοίνωσε αύξηση στις τιμές των καυσίμων ώστε να πάρει χρηματοδότηση απο το δντ (και τους σαουδάραβες και τα εμιράτα). τον Αύγουστο του 2014 οι Χούθι μπήκαν με ένοπλα αποσπάσματα μέσα στην Σαναά και οργάνωσαν κινητοποιήσεις ενάντια στις αυξήσεις, και με την αποδοχή/στήριξη ενός τμήματος του πληθυσμού κατέλαβαν την πόλη μετά από περιορισμένες μάχες με τον στρατό. τον Ιανουάριο του 2015, κατέλαβαν το προεδρικό μέγαρο και επισήμως ανέλαβαν την κυβέρνηση της Υεμένης εκδιώκοντας τον Hadi, ο οποίος κατέφυγε στο Άντεν. κάπου εκεί ξεκίνησε και ο εμφύλιος της Υεμένης που μαίνεται μέχρι και σήμερα (με κατάπαυση του πυρός στην παρούσα φάση), η σαουδαράβοεμιρατοαμερικάνικη πολεμική ανάμειξη και όλα αυτά που ωστόσο δεν είναι αντικείμενο του παρόντος ποστ.

δύο τελευταία πράγματα, όμως, για τους Χούθι. 

1) όπως έγραψα μόλις παραπάνω, οι Χούθι κατέλαβαν την Σαναά μετά από μικρή αντίσταση του κρατικού στρατού. γιατί; επειδή είχαν ήδη φροντίσει να συμμαχήσουν υπογείως με τον σάλεχ που ακόμα ήλεγχε τον στρατό. γιατί συμμάχησαν με τον μέχρι τότε θανάσιμο εχθρό τους;

από την πλευρά του σάλεχ αυτό προφανώς έγινε γιατί είχε καταλάβει ότι η δύναμη των Χούθι ήταν τέτοια που το καθεστώς hadi δεν είχε κανένα μέλλον, οπότε φρόντισε να συμμαχήσει μαζί τους για να επανέλθει στα πράγματα, έχοντας μαζί του ακόμα τον στρατιωτικό μηχανισμό αλλά και έναν μεγάλο αριθμό φατριών στα βόρεια (εκτός Σά'ντα) που πολεμούσαν στο πλευρό του. πράγματι, το 2016, ένας αριθμός σαλεχικοί διορίστηκαν στο ανώτατο πολιτικό συμβούλιο (ας πούμε το υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησης των Χούθι).

από την πλευρά των Χούθι, η συμμαχία με τον σάλεχ προφανώς δεν είχε να κάνει με κάποια πολιτική, θρησκευτική ή οποιαδήποτε άλλη άφεση αμαρτιών. οι Χούθι επίσης κατανόησαν (προφανώς και με την συμβουλευτική βοήθεια του Ιράν) ότι ο μόνος τρόπος για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν πολιτικά και στρατιωτικά την αυξανόμενη επιρροή της σαουδικής αραβίας, των σαλαφιστών και φυσικά της αμερικής, ήταν μέσω μιας ανίερης συμμαχίας με τις πιστές στον σάλεχ δυνάμεις, ώστε να καταφέρουν να καταφέρουν να κρατήσουν μακριά από την βόρεια Υεμένη την επέλαση των σαούδων και από την Σαναά μια ενδεχόμενη αντεπίθεση του hadi, των νότιων αποσχιστών και των σαλαφιστών του Al-Islah.

ανίερη ή όχι, η επίλογη των Χούθι αποδείχθηκε στρατηγικά ορθή. το 2017 οι Χούθι ανακοίνωσαν ότι είχαν σαφείς ενδείξεις ότι ο σάλεχ βρισκόταν σε επικοινωνία με τα εμιράτα και τους σαουδάραβες για να ανατρέψει τους Χούθι με πραξικόπημα και να πάρει πίσω την εξουσία ώστε να την δώσει στον γιο του. ο λόγος της στροφής του προς τους εμιρατοσαούδους σύμφωνα με άρθρο της εποχής στο Al-Jazeera ήταν για να να καταφέρουν οι πετρελαιάδες να βρουν έναν τρόπο να βγουν από τον πόλεμο χωρίς να έχουν ηττηθεί πολιτικά (γιατί η στρατιωτική τους ταπείνωση από τους Χούθι είχε ήδη αρχίσει να διαφαίνεται και το χαρτί του hadi και των νότιων είχε καεί). ο σάλεχ με τηλεοπτικό του διάγγελμα μάλιστα επιβεβαίωσε τις συνομιλίες του με την σαουδική αραβία:

οι Χούθι πως απάντησαν σε όλο αυτό; έχοντας πλέον γίνει τόσο ισχυροί (και έχοντας φυσικά καταφέρει να πάρουν με το μέρος τους ένα τμήμα των σαλεχικών πολιτοφυλακών) κατέλαβαν το σπίτι του και όλα τα τμήματα της Σαναά που είχε υπό τον έλεγχο του και τον σκότωσαν καθώς προσπαθούσε να διαφύγει προς ελεγχόμενα από σαούδους εδάφη. οι φάπες προς την σαουδική αραβία και τον κοκάκια διάδοχο του θρόνου, τον ένα και μοναδικό mds.

2) οι Χούθι αυτή την στιγμή ελέγχουν σχεδόν όλη την βόρεια, κεντρική και δυτική Υεμένη και όλες τις μεγάλες πόλεις εκτός από το Άντεν και την Αλ Μουκάλλα (που ελέγχονται από το Μεταβατικό Συμβούλιο του Νότου, αποσχιστικό κίνημα της νότιας υεμένης, πρώην συμμαχικό του hadi μέχρι που με την βοήθεια των εμιράτων τον εκδίωξε από το Άντεν το 2018). το Μεταβατικό Συμβούλιο του Νότου ελέγχει εκτός από το Άντεν και την Αλ Μουκάλλα το μεγαλύτερο τμήμα της ακτογραμμής της Υεμένης και πλέον αφού έφαγαν τα μούτρα τους οι σαούδοι, εξανάγκασαν τον hadi να παραδώσει στους νότιους από κοινού με συγγενείς και πρώην στελέχη του φαντάσματος του σάλεχ την εκτελεστική εξουσία της αναγνωρισμένης από την δύση κυβέρνησης με στόχο την διεξαγωγή διαπραγματεύσεων με τους Χούθι, που το πιο πιθανό είναι να οδηγήσουν μετά την σύναψη ειρήνης σε εκ νέου διχοτόμηση της χώρας. όσες δυνάμεις ακόμα είναι πιστές στον hadi και δεν συμφωνούν με τους νότιους και τα απομεινάρια του καθεστώτος σάλεχ ελέγχουν περιοχές στα ανατολικά (και κάποια τμήματα της ακτογραμμής της Ερυθράς Θάλασσας) και πολεμούν με τους Χούθι για τον έλεγχο της πόλης Ταΐζ (3η μεγαλύτερη πόλη μετά το Άντεν και την Σαναά), αλλά οι περιοχές που ελέγχουν στην συντριπτική τους πλειοψηφία αραιοκατοικημένες.

τι θέλω να πω με αυτό; αν δεν υπάρξει κάποια σοβαρή εξέλιξη στα επόμενα χρόνια όπως κάποια εμφύλια σύρραξη μεταξύ των Χούθι και των συμμάχων τους ή αν δεν κλιμακώσει τις μαγκιές της η αμερική, οι Χούθι θα συνεχίσουν να είναι εξουσία στο πληθυσμιακά κυριότερο κομμάτι της Υεμένης, ενώ ελέγχουν πλέον εδώ και 9 χρόνια και την πρωτεύουσα Σαναά. είναι οι νικητές του πολέμου, κατάφεραν να καθαρίσουν τόσο το σύστημα σάλεχ, όσο και την πετρελαϊκή/αμερικάνικη επέμβαση και έχουν καταφέρει να εδραιώσουν την θέση του Ιράν στον ψυχρό του πόλεμο με τους σαουδάραβες. οι σαουδάραβες έχουν φάει τα μούτρα τους κανονικότατα και είναι αναγκασμένοι να τους δέχονται μέσα στο σπίτι τους στο Ριάντ για ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις.

από που κι ως που οι αμερικάνοι χώνονται;

οι αμερικάνοι με αφορμή τις επιθέσεις των Χούθι με drones, αρχικά σε πλοία σιωνιστικών συμφερόντων, στην συνέχεια σε πλοία που κατευθύνονταν σε λιμάνια της σιωνιστικής οντότητας, και εν τέλει πιο γενικευμένα τόσο σε εμπορικά όσο και σε πολεμικά (αμερικάνικα) αποφάσισαν να αναλάβουν δράση ντεμέκ για να προστατεύσουν το απρόσκοπτο πέρασμα των εμπορικών πλοίων από το πέρασμα Bab-el-Mandab ανάμεσα σε Υεμένη και Σομαλία προς Σουέζ. κάλεσαν (= διέταξαν) άγγλους, καναδούς, νορβηγούς, αυστραλούς, ολλανδούς, μπαχρέιν, σεϋχέλλες, δανούς, και τον κούλη και φτιάξανε μια συμμαχία που την ονόμασαν prosperity guardian. αρχικά σε αυτό το παρεάκι υπήρχαν και ιταλία, γαλλία και ισπανία, ωστόσο εν τέλει τα μάζεψαν γιατί ξέρουν. (ο δε υπ.αμ της ισπανίας του συριζοαγαπούλη σάντσεθ είπε ότι η ισπανία θα συμμετείχε μόνο σε περίπτωση νατοϊκής αποστολής). σύμφωνα βέβαια με άρθρα (πχ times of israel) συμμετέχουν πάνω από 20 χώρες στο καρναβάλι αυτό, αλλά τουλάχιστον 10 χώρες έχουν ζητήσει να μην κατονομαστούν.

(μικρή παρένθεση: γνωρίζοντας την απόλυτη αποτυχία με την οποία θα καταλήξει η αμερικανοκίνητη ντεμέκ επιχείρηση, ο γ.γ. του πλοκ προτείνει την μετονομασία της από prosperity guardian σε prosperity cardiac. αντίστοιχα, ο σ. κομισάριος Εσωτερικών Υποθέσεων/ επίτροπος Προστασίας Λαϊκού Αγώνα πρότεινε την ονομασία prosperity posterity)

αυτό που μας ενδιαφέρει κυρίως στο παρόν κομμάτι του ποστ δεν είναι τόσο οι σφαγές και βομβαρδισμοί αμάχων για τις οποίες ευθύνονται είτε άμεσα οι αμερικάνοι, είτε η συμμαχία που έφτιαξαν και έβαλαν επικεφαλής την σαουδική αραβία γιατί οι ίδιοι ήταν απασχολημένοι να τρώνε τα μούτρα τους στο αφγανιστάν, στην συρία και στο ιράκ. ρεπορτάζ για την ανθρωπιστική κρίση στην Υεμένη και για τους μαζικούς θανάτους βρεφών και παιδιών από ασιτία και αρρώστιες υπάρχουν πολλά, όπως και πολλή είναι η κλάψα του οηε και των διεθνών οργανισμών. αυτό που μας ενδιαφέρει είναι πώς η ιμπεριαλιστική ανάμειξη στην Υεμένη λειτούργησε προπαγανδιστικά και πως τα ιστορικά στοιχεία δείχνουν την κοροϊδία της τώρινης "επιχείρησης."

στο βιβλίο του ο Cockburn παραθέτει άρθρο του από το 2009 που αποδεικνύεται προφητικό για την φάπα που τρώνε οι αμερικάνοι και τα σκυλιά τους, ακόμα και πάνω στα συντρίμμια "αποτυχημένων κρατών":

"There is ominous use by American politicians and commentators of the phrase ‘failed state’ in relation to Yemen, as if this somehow legitimises foreign intervention. It is extraordinary that the US political elite has never taken on board that its greatest defeats have been in just such ‘failed states’, not least Lebanon in 1982, when 240 US Marines were blown up; Somalia in the early 1990s when the body of a US helicopter pilot was dragged through the streets; Iraq after the overthrow of Saddam Hussein; and Afghanistan after the supposed fall of the Taliban" (p. 247, 248).

"Οι Αμερικάνοι πολιτικοί και σχολιαστές χρησιμοποιούν την φράση 'αποτυχημένο κράτος' όσον αφορά την Υεμένη με μια δυσοίωνη γλώσσα, σαν αυτός ο όρος κάτα κάποιο τρόπο νομιμοποιεί την ξένη επέμβαση. Είναι εξωφρενικό το ότι η Αμερικάνικη πολιτική ελίτ ποτέ δεν κατανόησε ότι τις μεγαλύτερες ήττες της τις υπέστη ακριβώς σε τέτοια 'αποτυχημένα κράτη,' και πιο συγκεκριμένα στον Λίβανο το 1982, όταν ανατινάχτηκαν 240 Αμερικάνοι πεζοναύτες, στην Σομαλία στις αρχές της δεκαετίας του 1990 όταν το πτώμα ενός Αμερικάνου πιλότου ελικοπτέρου σερνόταν μέσα στους δρόμους, στο Ιράκ μετά την ανατροπή του Σαντάμ Χουσεΐν, και στο Αφγανιστάν μετά την υποτιθέμενη πτώση των Ταλιμπάν."

ο Cockburn στο ίδιο άρθρο προέβλεψε τα λάθη των αμερικάνων μετά την κλιμάκωση των επιθέσεων με drones κατά της Αλ-Κάιντα:

"The US will get entangled because the Yemeni government will want to manipulate US action in its own interests and to preserve its wilting authority. It has long been trying to frame the Shia rebels in north Yemen as Iranian cats-paws in order to secure American and Saudi support. As for al-Qa’ida in the Arabian Peninsula, it probably only has a few hundred activists in Yemen, but the government of long-time Yemeni president Ali Abdullah Saleh will portray his diverse opponents as somehow linked to al-Qa’ida" (p. 248).

"Οι ΗΠΑ θα εμπλακούν γιατί η κυβέρνηση της Υεμένης θα θελήσει να χρησιμοποιήσει την στρατιωτική δράση των ΗΠΑ προς το δικό της συμφέρον ούτως ώστε να διατηρήσει την παραπαίουσα εξουσία της. Εδώ και πολύ καιρό προσπαθεί να παρουσιάσει τους Σιίτες αντάρτες της βόρειας Υεμένης ως υποχείρια των Ιρανών για να εξασφαλίσει την Αμερικάνικη και Σαουδική βοήθεια. Όσον για την Αλ-Κάιντα στην Αραβική Χερσόνησο, πιθανότατα διαθέτει μόνο μερικές εκατοντάδες μέλη στην Υεμένη, αλλά η κυβέρνηση του μακρόβιου προέδρου της Υεμένης Άλι Αμπντουλάχ Σάλεχ θα παρουσιάσει τους διάφορους εχθρούς της ως με κάποιο τρόπο συνδεδεμένους με την Αλ-Κάιντα."

σε άλλο άρθρο του από το 2015, ο Cockburn προέβλεψε αυτό που όντως έγινε μπορούσε κάποιος να καταλάβει έστω παρατηρώντας τον χάρτη στα πρώτα στάδια του εμφυλίου, δηλαδή ότι η επίθεση στους Χούθι είχε ως αποτέλεσμα την ισχυροποίηση της Αλ-Κάιντα στα ανατολικά και τις κατοικημένες περιοχές που ήλεγχαν οι Χούθι νότια της Σαναά (και ακόμα και την εμφάνιση του isis):

"In Yemen, the Houthis are the strongest military force opposing AQAP, but since the US supports Saudi Arabia in its air campaign against the Houthis it is ensuring a situation in which AQAP will be able to expand" (p. 256).

"Στην Υεμένη, οι Χούθι είναι η ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη που πολεμάει την ΑΚΑΧ, αλλά εφόσον οι ΗΠΑ υποστηρίζουν την Σαουδική Αραβία στους βομβαρδισμούς της κατά των Χούθι, αυτό που κάνει είναι να διασφαλίζει την διαμόρφωση μιας κατάστασης στην οποία η ΑΚΑΧ θα καταφέρει να εξαπλωθεί."

και ας μην ξεχνάμε ότι η κλιμάκωση των αδιάκριτων βομβαρδισμών μεταξύ Αλ-Κάιντα και αμάχων και η δημιουργία της σαουδοσυμμαχίας κατά των Χούθι ήταν έργο της κυβέρνησης του μπάμια και όχι του ψόφιου κουναβιού από το queens.

ωστόσο, πέρα από τις εύστοχες προβλέψεις ενός έγκριτου διεθνούς ρεπόρτερ, η Lackner ως πολιτική επιστήμονας με εξειδίκευση στην Υεμένη, κάνει ταληράκια την παρουσία των αμερικάνων κατά τον εμφύλιο.

η Lackner, αφού κάνει μια περιγραφή των ποσών που έχουν δοθεί από τις ηπα τόσο στον σάλεχ όσο και στους σαουδάραβες για να χτυπήσουν τους Χούθι από το 2001 και μετά (δεν μας αφορά τόσο) αρχικά κάνει ένα λάθος λέγοντας ότι η κατακραυγή του 2018 που οδήγησε στην σταδιακή άρση της υποστήριξης της αμερικής στην σαούδικη επέμβαση στην Υεμένη προήλθε εν μέρει από τις εικόνες βομβαρδισμών αμάχων σε σχολεία και αγορές από την σαούδικη αεροπορία, αλλά κυρίως από την κριτική του πέρνι σάντερς του σοσιαλιστή και άλλων ντεμέκ αριστερών δημοκρατικών στην συμμαχία των ηπα με τους σαουδάραβες μέτα την αποκάλυψη της δολοφονίας του δημοσιογράφου Τζαμάλ Χασόγκτζι από σαουδάραβες πράκτορες στην Ιστανμπούλ, και στην συνέχεια στην μη-εγκεκριμένη βοήθεια από το κογκρέσο προς τους σαουδάραβες (p. xxvii, xxviii). όσον αφορά το επίπεδο των ενδοαστικών αντιθέσεων εντός της αμερικάνικης ιμπεριαλιστικής πολιτικής σίγουρα έναν ρόλο τα παραπάνω τον έπαιξαν, ωστόσο όπως και να το κάνουμε το βασικό είναι ότι παρά τα εκατομμύρια που πήρε ο κοκάκιας διάδοχος του θρόνου από τους αμερικάνους, όλα πήγαν στράφι γιατί οι Χούθι ξεφτίλισαν την συμμαχία τόσο εντός Υεμένης αλλά ακόμα και με επιθέσεις μέσα σε σαούδικα εδάφη. είναι σημαντικό να καταλαβαίνουμε ότι ο αριθμός των δισεκατομμυρίων (αλλά και των όπλων) που μπορούν να διαθέσουν οι αμερικάνοι στα σκυλιά τους είναι πεπερασμένος, καθώς ούτως ή άλλως η βασική τους προτεραιότητα είναι η προστασία της σιωνιστικής οντότητας. οπότε, η αποτυχία των σαουδάραβων στην Υεμένη είναι αποτυχία των αμερικάνων απέναντι στο Ιράν (εις τριπλούν, αν λάβουμε υπόψη την συρία και το ιράκ) και γι' αυτό επέλεξαν να τελειώσουν το φιάσκο, κάτι που οδήγησε και σε ένα κάποιο σπάσιμο της συμμαχίας με τους σαουδάραβες.

το σημαντικό ωστόσο είναι να δούμε αν οι επιθέσεις των Χούθι σε τάνκερ στην Ερυθρά Θάλασσα συνιστά τόσο μεγάλο κίνδυνο για την παγκόσμια ευημερία (prosperity), καθώς όπως λένε οι ιμπεριαλιστές, υπάρχει κίνδυνος αύξησης των τιμών, λόγω του εξαναγκασμού να ταξιδεύουν από το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας για να φτάσουν στην ευρώπη. στις 17/12, ο επικεφαλής της αρχής της Διώρυγας του Σουέζ Osama Rabie ανακοίνωσε ότι η διέλευση των πλοίων από το Σουέζ ήταν σε κανονικά επίπεδα:

"Since November 19, 55 ships have diverted to utilize the Cape of Good Hope route between Europe and Asia rather than the canal, according to SCA Chairman Osama Rabie in a statement issued Sunday as reported by Cairo News.

Rabie confirmed that in total 2,128 vessels crossed the waterway within the period, assuring that the canal would remain the fastest and shortest route for shipping companies."

"Από τις 19 Νοεμβρίου, 55 πλοία έχουν αλλάξει το δρομολόγιο τους χρησιμοποιώντας την διαδρομή του Ακρωτηρίου της Καλής Ελπίδας μεταξύ της Ευρώπης και της Ασίας αντί για την διώρυγα, σύμφωνα με τον Πρόεδρο της ΑΔΣ Osama Rabie σε δήλωση που κυκλοφόρησε την Κυριακή, όπως αναφέρει το Cairo News.

O Rabie επιβεβαίωσε ότι συνολικά 2,128 πλοία διέσχισαν τον θαλάσσιο διάδρομο σε αυτή την περίοδο, διαβεβαιώνοντας ότι η διώρυγα θα παραμείνει η ταχύτερη και συντομότερη διαδρομή για ναυτιλιακές εταιρείες."

και φυσικά, η αίγυπτος ούτε αντιαμερικάνικη είναι, ούτε αντισιωνιστική, έτσι;

οπότε από επίσημα ναυτιλιακά χείλη γίνεται σαφές ότι καμία ευημερία δεν χρειάζεται φύλακες. αυτοί που ωστόσο μόνο ευημερία δεν έχουν, αλλά πεθαίνουν από έλλειψη φαγητού είναι οι κάτοικοι στην Υεμένη. σύμφωνα με την Lackner (p. xxviii, xxix), τον Δεκέμβριο του 2018 τουλάχιστον 16 εκατομμύρια υεμενίτες υπέφεραν από πείνα, και ο οηε δεν κήρυττε κατάσταση λιμού στην χώρα, γιατί θα ήταν απόδειξη της αποτυχίας του να διαχειριστεί τους πόρους που έδιναν οι αμερικάνοι, αλλά και απόδειξη της ευθύνης των αμερικάνων σε δεύτερο πλάνο, και των σαουδαραβοεμιράτων σε πρώτο για την κλιμάκωση του πολέμου στην χώρα που οδήγησε στον λιμό.

το πιο σημαντικό ζήτημα ωστόσο είναι η τεχνητή έλλειψη τροφίμων και προμηθειών που δημιούργησε η συμμαχία με την μάχη και τον αποκλεισμό του λιμανιού της Αλ-Χοντέιντα στην Ερυθρά Θάλασσα, που αποτελεί την 4η μεγαλύτερη πόλη της χώρας και το σημαντικότερο λιμάνι της στην Ερυθρά Θάλασσα και ελέγχεται από τους Χούθι. η μάχη της Αλ-Χοντέιντα ξεκίνησε με την περικύκλωση της πόλης από τους σαουδάραβες και τους εμίρηδες τον Ιούνιο του 2018 και οδήγησε σε δραματική μείωση των τροφίμων προς τις πόλεις της Υεμένης, διόγκωση του λιμού και τελικά την μεσολάβηση του οηε για κατάπαυση του πυρός, σύμφωνα με την οποία συμφωνήθηκε η αποχώρηση όλων των στρατευμάτων, κάτι που προβλέψιμα αθέτησαν οι δυνάμεις του hadi και των πετρελαιάδων, έως ότου το 2021 αναγκάστηκαν να βάλουν την ουρά στα σκέλια και να παραδώσουν την πόλη ολοκληρωτικά στους Χούθι. ωστόσο, ας δούμε πως περιγράφει η Lackner την ιστορία της Αλ-Χοντέιντα και ας σκεφτούμε ποια είναι η σχέση με την απειλή που δημιουργούν οι Χούθι για την παγκόσμια ευημερία:

Having been ‘postponed’ in 2017, the long-anticipated offensive to expel the Huthis from Hodeida was revived in June 2018. Inaptly named Golden Victory by its Emirati leadership, it became the focus of national and international attention due to the Hodeida port’s importance. It receives 70 percent of Yemen’s basic supplies and has direct road access to the areas with the highest population densities where the people in greatest need reside. The port has been under Huthi control since the beginning of the conflict. The coalition and the internationally recognised government have indicated their determination to regain control of both port and city and resisted handing over port management to the UN, something to which the Huthis had finally agreed in mid-2018. This offensive was reluctantly interrupted by the Coalition in November 2018 under international pressure. The dramatic worsening of the humanitarian situation had then been widely publicised throughout the world with increasingly desperate appeals for help from civil society, media and the UN humanitarian sectors alike.

[...]

The data revealed that the level of violence worsened over time, with a 68 percent increase in deaths in the first eleven months of 2018 over 2017. Hodeida was the most dangerous place, indicating just how murderous the coalition offensive has been. Readers need to remember that these figures only refer to directly war-related deaths. Thousands more have died of malnutrition-related diseases due to the coalition blockade and poverty brought on by conflict, including at least 85,000 children aged under five (p. xxxi, xxxii).

"Έχοντας 'αναβληθεί' το 2017, η πολυαναμενόμενη επίθεση για να εκδιωχθούν οι Χούθι από την Χοντέιντα επανήλθε τον Ιούνιο του 2018. Έχοντας λάβει το ακατάλληλο όνομα Χρυσή Νίκη από την στρατιωτική ηγεσία των Εμιράτων, βρέθηκε στο κέντρο της εθνικής και διεθνούς προσοχής εξαιτίας της σημασίας του λιμανιού της Χοντέιντα. Στο λιμάνι φτάνει το 70% των βασικών προμηθειών της Υεμένης και υπάρχει άμεση οδική πρόσβαση στις περιοχές με τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις πληθυσμού, όπου κατοικούν και οι άνθρωποι που βρίσκονται σε χειρότερη κατάσταση. Το λιμάνι βρίσκεται υπό τον έλεγχο των Χούθι από την αρχή της σύγκρουσης. Η συμμαχία και η διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση έχουν κάνει σαφή την αποφασιστικότητα τους να ανακαταλάβουν τον έλεγχο τόσο του λιμανιού όσο και της πόλης και δεν ήταν θετικοί στο να παραδώσουν την διαχείριση του λιμανιού στον ΟΗΕ, κάτι στο οποίο οι Χούθι είχαν εν τέλει συμφωνήσει από τα μέσα του 2018. Αυτή η επίθεση διακόπηκε απρόθυμα απο την Συμμαχία τον Νοέμβριο του 2018 κάτω από διεθνείς πιέσεις. Η δραματική χειροτέρευση της ανθρωπιστικής κατάσταασης είχε ήδη λάβει πλατιά δημοσιότητα στον κόσμο με ολοένα και πιο απεγνωσμένες εκκλήσεις για βοήθεια από την κοινωνία των πολιτών, τα ΜΜΕ και τους ανθρωπιστικούς τομείς του ΟΗΕ.

[...]

Τα στοιχεία αποκάλυψαν ότι το επίπεδο της βίας με τον καιρό χειροτέρευσε, με μια άυξηση 68% στους θανάτους κατά τους πρώτους 11 μήνες του 2018 σε σχέση με το 2017. Η Χοντέιντα αποτελούσε το πιο επικίνδυνο μέρος, καταδεικνύοντας ακριβώς πόσο δολοφονική ήταν η επίθεση της συμμαχίας. Οι αναγνώστες καλούνται να λάβουν υπόψη ότι αυτά τα στοιχεία αναφέρονται αποκλειστικά σε θανάτους που σχετίζονται άμεσα με τον πόλεμο. Χιλιάδες παραπάνω άνθρωποι έχουν πεθάνει από ασθένειες σχετιζόμενες με την ασιτία εξαιτίας του συμμαχικού αποκλεισμού και της φτώχιας που προκλήθηκε από την σύγκρουση, συμπεριλαμβανομένων 85,000 παιδιών ηλικίας κάτω των 5 ετών."

για να συνοψίσω, οι Χούθι δεν απειλούν τίποτα και κανέναν. ναι, σε ένδειξη αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη χτυπάνε καράβια που είναι γνωστό ότι κατευθύνται στα λιμάνια της σιωνιστικής οντότητας. και καλά κάνουν. η αμερικανοκίνητη επιχείρηση της φύλαξης της ευημερίας είναι τόσο βαθιά υποκριτική που όλα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω αρκούν για να κατανοήσουν το ποιοι απειλούν όχι απλά την "ευημερία" αλλά και γενικά την ζωή εκατομμυρίων. άλλωστε, η έλευση των αμερικάνων για να "σταματήσουν" τους Χούθι δεν έχει καθόλου στόχο να προστατεύσει καράβια γενικά και αόριστα, αλλά να προστατεύσει καράβια που τροφοδοτούν την σιωνιστική οντότητα που καταδυναστεύει την Παλαιστίνη. και φυσικά να κάνει σαφές στο Ιράν ότι δεν θα δεχτεί καμία ουσιαστική εμπλοκή του στην Παλαιστίνη ή στον Λίβανο.

ως εκ τούτου, η αναφορά στους Χούθι στα διεθνή και ελληνικά μέσα ως "αντάρτες" είναι όχι απλά άκαιρη, αλλά δείχνει τεράστια ασχετοσύνη ενώ δεν αναγνωρίζει ποιοι κάνουν πλέον κουμάντο στην Υεμένη και ποιοι είναι οι "αντάρτες". και φυσικά, όπως και στην περίπτωση των κόντρας στην Νικαράγουα, οι "αντάρτες" δεν είναι πάντα οι "καλοί." οι Χούθι λοιπόν δεν είναι πια αντάρτες, αλλά νόμιμοι προστάτες των υδάτων της χώρας τους και της απρόσκοπτης παροχής προμηθειών στα υεμενίτικα λιμάνια της Ερυθράς Θάλασσας. άλλωστε, όπως βλέπω εγώ την εξέλιξη των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων, μάλλον σε κάποιο διάστημα θα είναι πλέον και η κυβέρνηση του νέου βόρειου κράτους της διαιρεμένης και πάλι Υεμένης και θα κάθονται και στα έδρανα του οηε.

άλλη μια μεγάλη στιγμή του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, δεν βρίσκετε;