μια παρασκευή
(μνήμη Khader Adnan και όλων όσων πέφτουν νεκροί και νεκρές από τα πυρά του σιωνιστικού φασιστικού ζυγού)
ελπίζω σε μια μέρα
που η πέτρα δεν θα είναι προέκταση του χεριού μας
ούτε θα φοβάμαι μην ξαναπάω στρατό
και η αλ-κουντς θα είναι δικιά μας και για όλα
οι δυο μας κάτω από έναν κέδρο θα κοιτάμε
τον ήλιο να δύει πέρα από την κορνίς
αφού ακουστεί το αλλάχου άκμπαρ
θα σου πω το δικό μου αντάν
το μοναδικό αντάν που άξιζε ποτέ να ειπωθεί
ασχαντού αλλά ιλάχα ίλα αντ
θα σου χαϊδέψω τα μαλλιά
και μετά από ένα φιλί στα χείλη
θα γίνω για μια τελευταία φορά ξεσκολισμένος αγγλομαθής
και θα σου ψιθυρίσω
thou art wond'rful tonight
(-δ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου