κάθε κυριακή ο γ.γ. του πλοκ θα απονέμει το βραβείο "για τον πούλιτσερ" της εβδομάδας σε κάποιο άρθρο εφημερίδας ή σάιτ, το οποίο προκαλεί έμετο, διάρροια, γέλια ή σχέδια για δολοφονία του βραβευμένου αρθρογράφου.
αν υπάρχει κάτι που ο γ.γ. παίζει να μισεί περισσότερο και από τους νεοφιλελέδες φασίστες αρθρογράφους, αυτό είναι τους feel-good αρθρογράφους και δημοσιογράφους που προσπαθούν να μας πείσουν για την χαρά της ζωής. όχι, ο γ.γ. του πλοκ ούτε είναι κανένα μίζερο κουμμούνι που θεωρεί ότι "ταξική πάλη κι ας μη γαμήσω ποτέ" και ότι για όλα φταίει ο καπιταλισμός και ότι δεν μπορούμε να είμαστε χαρούμενοι εντός καπιταλισμού και ότι όταν γίνει ο πανανθρώπινος κομμουνισμός τότε θα μπορούμε να τρέχουμε στα εξάθλεια γυμνόστηθες και οξωτσούτσουνοι γιατί τότε θα έχουν εξαλειφθεί όλες οι μορφές καταπίεσης. far from it αλεπουδιάρηδες.
αυτό που ο γ.γ. του πλοκ δεν αντέχει καθόλου είναι αυτή η υπερκαταπιεστική και ντεμέκ χαρούμενη φάση που προπαγανδίζουν όλα τα εν λευκώ αυτού του κόσμου, ο κάθε γιώργος λιανός, ο κάθε μαραβέγιας, ο κάθε μικροαστός μαλάκας που χορεύει σουίνγκ στις εσχατιές της Ερμού με εφαρμοστό παντελόνι να φαίνεται η γυμνασμένη κωλάρα του, όλες αυτές οι ντεμέκ ακομπλεξάριστες περσόνες που είδαν μια μέρα το φως το αληθινό και αποφάσισαν να αδράξουν την ζωή από τα πελέ και να μας διαφημίζουν πόσο ευτυχισμένα ζουν. γιατί στην πραγματικότητα αυτά τα άτομα είναι Ο ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΕΝΑΛΤΙ...ε σόρι Ο ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΚΑΤΑΘΛΑΣ και του εθισμού στο πρόζακ. κάθε νότα του μαραβέγια, κάθε χαμόγελο της ναταλίας δραγούμη, κάθε αισθησιακό σάλιο που γλιστράει στον λάρυγγα της αφροδίτης σημίτη, κάθε ευωδιαστή πορδή του ευτύχη πλέτσα είναι ένα περίστροφο που είναι στραμμένο πάνω μας και μας λέει "χαμογελάστε γιατί θα σας τινάξω τα μυαλά στον αέρα."
case in point, η συνέντευξη της μυρτώς αλικάκη στο σάιτ on unwellness με τίτλο "Η Μυρτώ Αλικάκη Είναι Ευτυχισμένη Από Επιλογή" που έδωσε στην δημοσιογράφο μία κόλλια. καταρχάς, να ενημερώσω ότι το συγκεκριμένο σάιτ ανήκει στον ομίλο 24media, δηλαδή στην ίδια ομάδα μέσων όπως το news247 (μετριοπαθείς συριζαίοι), το sport24 (γαυροσάιτ), το one man (το νίτρο των συριζαίων), το ladylike (το madame figaro των συριζαίων) και το contra (το gazzetta των συριζαίων). ε, λοιπόν το on unwellness είναι το vita των συριζαίων. ή αλλιώς, σαν να ήταν το εν λευκώ σάιτ αντί για ράδιο και αντί για νεοφιλελέδες να ήταν πασόκοι.
πρώτα απ'όλα, χεστήκαμε αν είναι ευτυχισμένη και για ποιον λόγο είναι ευτυχισμένη η αλικάκη. συνέντευξη δίνει για δύο νέες παραστάσεις του κώλου που παίζει, η μία μάλιστα είναι έργο της σεμίνας διγενή, νεόκοπης πλέον βουλευτίνας του ΚΚΕ και στυγνής εκμεταλλευτικής εργοδότριας στον χώρο του θεάματος και των δημόσιων σχέσεων, αλλά αυτό κάποια στιγμή θα αποτελέσει υλικό για μια νέα ιστορία γύρω από την φωτιά.
δεύτερον, διαβάστε την εισαγωγή του άρθρου:
"Η Μυρτώ Αλικάκη, τo αιώνιο κορίτσι, με την εφηβική ορμή, το γλυκό χαμόγελο και το εφηβικό κορμί, είναι μια ώριμη γυναίκα που πατά πολύ γερά στα πόδια της και ξέρει καλά να «διαβάζει» τη ζωή με τα καλά και τις αναποδιές της."
και μετά κοιτάξτε την φάτσα της στις φωτό. δεν με αφορά αν είναι όντως όμορφη ή όχι, βγάζει νεανικότητα ή όχι. βασικά δεν κάνω καμία διάκριση ανάμεσα σε "όμορφες" και "άσχημες" γυναίκες. σιχαίνομαι όμως αυτή την ματαιοδοξία, αυτό το κόλλημα με την αιώνια νεότητα, με την ομορφιά, με την διατήρηση της σφριγιλότητας της νιότης. η εμμονή στην προώθηση της ομορφιάς και της νεότητας, πέρα από το ότι αποτελεί συνέχιση της ασχημοφοβίας, της χοντροφοβίας και του ageism, μου φαίνεται πάρα πολύ ότι κωλοτρίβεται με την ναζιστική αισθητική της τέλειας ανώτερης φυλής και της νεότητας ως πρότσεκτ. και φυσικά, η αριστερά έχει οικειοποιηθεί αυτή την αντίληψη σε απόλυτο βαθμό με την αέναη ωδή στην δύναμη της νεολαίας και την συμπερίληψη φωτογραφιών ωραίων σφριγηλών φοιτητών και φοιτητριών (πολλές φορές από κινητοποιήσεις άλλων χωρών) στις αφίσες των οργανώσεων.
την ρωτάει λοιπόν η δημοσιογράφος για την ευτυχία και η αλικάκη απαντάει, μιας και το έργο της σεμίνας διγενή λέγεται φελιτσιτά:
"– Η νέα παράσταση όπου πρωταγωνιστείτε αυτή την περίοδο λέγεται «Felicità». Κατ’ αρχάς υπάρχει και τι είναι για σας ευτυχία;
Ναι, υπάρχει ευτυχία και νιώθω ότι είναι κάτι συχνό στη ζωή μου. Δεν συμφωνώ με τους ανθρώπους που λένε ότι η ευτυχία είναι μόνο κάποιες λίγες στιγμές στη ζωή μας. Εγώ πιστεύω ότι μπορεί κανείς να βρίσκεται μέσα σε μια διαρκή ευτυχία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα υπάρχουν και δύσκολες στιγμές.
Με δυο λόγια, για μένα, η ευτυχία σημαίνει ψυχική γαλήνη και αγάπη. Νομίζω ότι αν έχεις αυτά τα δύο, οφείλεις να είσαι ευτυχισμένος – όλα τα άλλα αντιμετωπίζονται με κάποιον τρόπο. Ευτυχία είναι να είσαι κοντά στον εαυτό σου, να μην καταπίνεις πράγματα συνέχεια, να γνωρίζεις ποιος είσαι και να μπορείς να το εκφράζεις.
– Η ευτυχία είναι επιλογή, λοιπόν;
Για μένα όλα είναι επιλογή. Δεν μιλάω βέβαια για ακραίες περιπτώσεις, όπου δεν υπάρχει επιλογή – αν βρίσκεσαι αυτή τη στιγμή στη Λωρίδα της Γάζας, τι επιλογή μπορείς να έχεις; Σε μία κανονική συνθήκη ζωής, όμως, θεωρώ ότι όλα τα πράγματα είναι επιλογή."
για την αλικάκη υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων: αυτοί που ζουν στην Γάζα και όλοι οι υπόλοιποι. νταξ οι πρώτοι έτυχε να ζουν εκεί, δεν το επέλεξαν βεβαίως. όλοι οι άλλοι όμως που δεν ζούμε στην Γάζα έχουμε την επιλογή να είμαστε ευτυχισμένοι. και μάλιστα διαρκώς. γιατί ζούμε σε μια κανονική συνθήκη και άρα είναι εφικτή η απόκτηση της ψυχικής γαλήνης και της αγάπης. δεν έχει σημασία αν δεν βγάζουμε τον μήνα. δεν έχει σημασία αν τα αφεντικά μας κλέβουν ένσημα ή μας λένε να τους γυρίσουμε το δώρο χριστουγέννων. δεν έχει σημασία αν κάποιον τον σκοτώνουν οι μπάτσοι επειδή είναι Ρομά (αυτός το επέλεξε να είναι παραβατικός, όπως υπονόησε σε πρόσφατο άρθρο του και ο τάκαρος). δεν έχει σημασία αν σε απέλυσαν και αν σε έσυραν στα δικαστήρια επειδή διεκδίκησες τα δικαιώματα σου, δηλαδή αν δεν κατάπινες πράγματα συνέχεια, που λέει και η ίδια. δεν έχει σημασία αν είσαι lgbtqi+ και ακόμα σε κοιτάζουν σαν μίασμα, ούτε αν είσαι γυναίκα και πρέπει να σου χουφτώσει ο άλλος τον κώλο για να βρεις μια δουλειά.
γιατί η μυρτώ αλικάκη, συντρόφισσες σύντροφοι και αγαπητά παιδιά είναι ευτυχισμένη γιατί έζησε σε μια ευτυχισμένη οικογένεια και πήρε αγάπη. και όλα ξεκινούν από εκεί. οπότε αν κάποιοι επιλέξαμε να μεγαλώσαμε σε μια μη ευτυχισμένη οικογένεια ή αν δεν πήραμε όλη την αγάπη που χρειαζόμασταν ή αξίζαμε, τότε δεν μπορούμε μετά να γίνουμε ευτυχισμένοι:
"Εγώ μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου υπήρχαν πάρα πολλά ωραία πράγματα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπήρχαν και άσχημα πράγματα. Θέλω να πω ότι δεν μεγάλωσα μέσα σε μια ρόδινη κατάσταση και καταλαβαίνω απολύτως ότι ένας άνθρωπος καθώς ενηλικιώνεται συνειδητοποιεί ότι υπάρχουν πάρα πολλά φαντάσματα που τον ακολουθούν και έχει την τάση να επαναλαμβάνει τα σενάρια και τα μοντέλα που έχει συνηθίσει. Αυτό το έχω βιώσει και εγώ.
Παρ’ όλα αυτά, θεωρώ ότι πήρα από το σπίτι μου την αγάπη για τη ζωή – και αυτό είναι το πιο σημαντικό εφόδιο του κόσμου, κατά τη γνώμη μου. Δηλαδή ότι μπορεί να συμβεί και κάτι άσχημο αλλά δεν πειράζει, προχωράμε. Έχω πάρει πολλή αγάπη ως παιδί και δεν εννοώ μόνο τη φροντίδα της καθημερινότητας, εννοώ την αγάπη γι’ αυτό που είναι στ’ αλήθεια αυτό το παιδί."
και λίγο παρακάτω, αφού καταγγέλλει την ομοφοβία και την απόρριψη lgbtqi+ παιδιών από τις οικογένειες τους, η αλικάκη μας εξηγεί και για ποιο λόγο υπάρχει ομοφοβία:
"Αυτό που έχω σκεφτεί όλα αυτά τα χρόνια είναι ότι η μη αποδοχή των παιδιών έχει να κάνει κυρίως με κάποιο φόβο. Γενικά θεωρώ ότι όλα τα κακά προκύπτουν από τους φόβους.
– Φόβους;
Ας πούμε ο φόβος ότι αν το παιδί σου είναι λίγο διαφορετικό, δεν θα είναι αποδεκτό γενικότερα στην κοινωνία, ότι αν δεν ακολουθήσει ένα κλασικό επάγγελμα που παρέχει μια ασφάλεια, δεν θα μπορέσει να επιβιώσει... Αυτό είναι ένα πράγμα.
Ένα δεύτερο πράγμα που θεωρώ πάρα πολύ σημαντικό είναι ότι για κάθε συμβιβασμό και υποχώρηση που έχει κάνει ο γονιός είναι σαν να νιώθει ότι το παιδί του, για τη δική του ζωή, δεν επιτρέπεται να μην κάνει έναν παρόμοιο συμβιβασμό. Δηλαδή είναι σαν ο γονιός, με τη μη αποδοχή του παιδιού του, να προσπαθεί να δικαιολογήσει αυτά που εκείνος δεν έκανε απέναντι στους δικούς του γονείς και απέναντι στη δική του ζωή. Είναι σαν να του λέει, έτσι έχουν τα πράγματα, βάλε κάτω το κεφάλι και προχώρα.
Ένα τρίτο ζήτημα είναι ότι οι γονείς θεωρούν ότι τα παιδιά είναι προέκταση του εαυτού τους. Σε διάφορες ανατολικές φιλοσοφίες, υπάρχει η περίφημη φράση που λέει ότι «το παιδί σου δεν σου ανήκει». Το έφερες στον κόσμο κατά βάση για να γίνεις εσύ καλύτερος και να το κάνεις έναν άνθρωπο ο οποίος θα ανοίξει τα φτερά του και θα σε αφήσει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα σε αγαπάει."
η αλικάκη λοιπόν δεν αναγνωρίζει την ομοφοβία ως το μίσος για την διαφορετικότητα, δεν βλέπει τον συντηρητισμό, την μισαλλοδοξία, την πατριαρχία, την θεοκρατία. νομίζει ότι οι γονείς καταπιέζουν τα γκέι παιδιά τους γιατί φοβούνται μην αποτύχουν στην ζωή τους. έτσι απλά. και επειδή ήταν οι ίδιοι κότες απέναντι στους δικούς τους γονείς και δεν θέλουν τα δικά τους παιδιά να επαναστατήσουν.
έτσι είναι. αν δεν υπάρχει στην πραγματικότητα ομοφοβία, φασισμός, φαλλοκρατία, ή καλύτερα αν επιλέγουμε να μην τα βλέπουμε, τότε ναι, μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι. να γίνουμε όλοι σαν την μυρτώ αλικάκη την ωραία, την αιώνια νέα, την ευτυχισμένη.
όπως η μυρτώ η αλικάκη η ωραία, η αιώνια νέα, η ευτυχισμένη είχε επιλέξει το 2021 να πει τα παρακάτω για το #metoo:
"Θεωρώ τη σεξουαλική παρενόχληση, προφανώς, κάτι εγκληματικό, αλλά το θέμα είναι τι είναι σεξουαλική παρενόχληση; Έχω ένα θέμα με αυτήν την αμερικάνικη τάση, που τα πάντα μπορούν να σε οδηγήσουν στο δικαστήριο. Για εμένα σεξουαλική παρενόχληση είναι να σου ζητήσει ένας άνθρωπος με αντάλλαγμα μια επαγγελματική θέση, να βρεθείς σεξουαλικά μαζί του και αν εσύ του αρνηθείς να χάσεις τη θέση σου ή να πέσεις σε δυσμένεια. Αυτό το θεωρώ εγκληματικό και δεν το συζητάω.
Από εκεί και πέρα, αν δεν διακυβεύεται το επαγγελματικό κομμάτι και μιλάμε για ένα επιθετικό φλερτ, θεωρώ πως είναι μέρος της ζωής. Όπως ένας άνδρας μπορεί να αντεπιτεθεί με το φλερτ του, μπορώ να αντεπιτεθώ κι εγώ χωρίς να το δεχθώ. Δεν θεωρώ ότι το φλερτ πρέπει να πεθάνει. Υπάρχει μια υπερβολή στην ιστορία της σεξουαλικής παρενόχλησης. Δεν μπορεί οι γυναίκες να διαμαρτύρονται πως οι άντρες είναι ευνουχισμένοι και με το που σε κοιτάει ένας άνδρας να νιώθεις απειλή. Δεν συμβαδίζουν αυτά τα δύο. Υποθέτω ότι τα πράγματα είναι ακραία αυτή τη στιγμή γιατί πρέπει να γίνουν ακραία για να βρουν μια ισορροπία. Και ως έτσι το καταλαβαίνω απόλυτα.
[...]
Υπάρχει το παγκόσμιο κίνημα #MeToo κατά της κακοποίησης , της σεξουαλικής εκμετάλλευσης και παρενόχλησης. Όχι, δεν έπεσα από τα σύννεφα για πολλά από αυτά που άκουσα. Ωστόσο, μέσα σε όλα αυτά που αποκαλύφθηκαν, υπήρχαν κάποια περιστατικά, τα οποία νομίζω ότι ξεπερνούν το κοινώς εννοούμενο #MeToo και άπτονται της εγκληματικότητας. Δηλαδή, για περιστατικά που αποκαλύφθηκαν διπλές ζωές, εκεί ναι, έπεσα από τα σύννεφα."
για την αλικάκη, οι γυναίκες επιλέγουν την αμερικανιά να θεωρούν το πέσιμο παρενόχληση. όχι κορίτσια. πρέπει να επιλέξετε να θεωρείτε παρενόχληση το πέσιμο μόνο αν πρόκειται για δουλειά. μπορείτε να δώσετε πούλο σε κάποιον που σας κάνει ενοχλητικό πέσιμο, αλλά δεν γίνεται να επιλέγετε να το θεωρείτε παρενόχληση. απαπα. εσείς έχετε πλέον επιλέξετε να ευνουχίζετε τους άντρες καλέ κορίτσια. όχι υπερβολές κορίτσια, όχι άκρα. άλλωστε η αλήθεια βρίσκεται πάντα κάπου στην μέση έτσι δεν είναι; ε μπορεί ο άλλος ρε παιδί να ήθελε λίγο να σε βιάσει, αλλά κι εσύ πρέπει να το επέλεξες λίγο να τον προκαλέσεις να σε βιάσει. τι, διπλές ζωές; βίαζε ο λιγνάδης κατ' εξακολούθηση αγόρια και κορίτσια για να τα κάνει ηθοποιούς; α, εγώ επέλεξα να μην δώσω ποτέ σημασία σε όσα ακούγονταν τόσα χρόνια, επέλεξα να πέσω από τα σύννεφα για να παραμείνω ευτυχισμένη. τι, μέχρι και ο γ.γ. του πλοκ που δεν έχει σχέση με τον χώρο του θεάτρου γνώριζε όσα ακούγονταν για τον λιγνάδη και για άλλους εδώ και 10 χρόνια; ε, αυτός έχει επιλέξει να είναι μίζερο κουμμούνι.
βέβαια, αν επέλεγε η αλικάκη να ασχοληθεί με όσα γίνονται στον χώρο της τέχνης και μετά δεν έβρισκε δουλειά, δεν θα έτρεχε και κάτι τόσο σοβαρό. γιατί έχει επιλέξει να είναι και εργοδότρια-ιδιοκτήτρια καφέ στην Ασκληπιού. όχι σαν εμάς που επιλέξαμε να είμαστε προλετάριοι.
εν κατακλείδι, ας επιλέξουμε όλοι να είμαστε όμορφοι, από καλές οικογένειες, πάντα νέοι και με ωραία κορμιά, να έχουμε και κανένα καφέ-μπαρ να βιοποριζόμαστε. και πάνω απ'όλα να επιλέξουμε να είμαστε από την Γάζα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου