κάθε κυριακή ο γ.γ. του πλοκ θα απονέμει το βραβείο "για τον πούλιτσερ" της εβδομάδας σε κάποιο άρθρο εφημερίδας ή σάιτ, το οποίο προκαλεί έμετο, διάρροια, γέλια ή σχέδια για δολοφονία του βραβευμένου αρθρογράφου.
εορταστικό το σημερινό βραβείο "για τον πούλιτσερ" της εβδομάδας, και για να κρατήσουμε αμείωτο το ενδιαφέρον για το ποιος θα βγει ο πρωταθλητής ή η πρωταθλήτρια της χρονιάς στο πρωτάθλημα παραγωγής εμετού, ο γ.γ. του πλοκ θα έρθει ως άη βασίλης, φουλ έξτρα με κόκκινη στολή ζωσμένη με φυσεκλίκια, σκουφάκι γκεβαρικό ασπροκόκκινο και άγρια γένια αντάρτικα που από μέσα τους βγαίνουν χελδόνια επιβιβασμένος στο έλκηθρο του που το έκανε μετατροπή σε κατιούσα για να βομβαρδίζει δώρα. και θα δώσει το χριστουγεννιάτικο εντίσιο του πούλιτσερ στον κυρ-μπάμπη, έτσι απλά για να έχουμε ισοπαλία 3-3 με τον τάκαρο και να δούμε ποιος θα κερδίσει ή αν θα έχουμε μπαράζ. (μεταξύ μας τώρα, μην το πείτε παραέξω, αποφάσισα να δώσω το χριστουγεννιάτικο πούλιτσερ στον κυρ-μπάμπη μπας και γελάσει το χειλάκι του που δεν είναι πλέον βουλευτής και αναγκάζεται να συνεχίσει να μεταφέρει τις κουράδες του στο χαρτι για τα προς το ζην).
το πρόσφατο κοιλοπόνημα του κυρ-μπάμπη στο θλίβεραλ λέγεται "Ο καθένας με τον μετανάστη «του»" και πραγματικά αξίζει πούλιτσερ, κατιούσες στο σπίτι του, γκούλαγκ, τράιαλ μπάι κόμπατ ή ότι άλλο θέλετε. και ξεκινάει φουριόζος:
"Οι μετακινήσεις των ανθρώπων είναι συνυφασμένες με τον ανθρώπινο πολιτισμό. Όσοι μεταναστεύουν το κάνουν σε αναζήτηση μιας καλύτερης μοίρας. Κυρίως οικονομικής, για να είμαστε ρεαλιστές. Οι πολλοί μεταξύ μας δεν είμαστε αντίθετοι με την επιλεκτική υποδοχή ξένων εργαζομένων και των οικογενειών τους. Θέτουμε όμως προϋποθέσεις. Ας μην κρυβόμαστε, η βασική ανησυχία όσων δεν συμφωνούν με πολιτικές ανοικτών θυρών προς τους μετανάστες όλης της Γης, συνάδει με την κατάργηση του δικαιώματος επιλογής."
αφού λοιπόν ξεκινάει με μια φιλελεύθερη ανθρωπολογική προσέγγιση στην μετανάστευση, μας θέτει το ερώτημα: έχουμε εμείς οι δυτικοί, οι λευκοί, οι έχοντες εργασία και προνόμια την επιλογή να επιλέγουμε ποιους και πόσους μετανάστες θέλουμε, ή μήπως τελικά η "παγκοσμιοποίηση' και ο "νεοφιλελευθερισμός" (που υπήρξαν η πρώτη αγάπη του κυρ-μπάμπη στις μνημονιακές εποχές) μας έχει αφαιρέσει αυτό το δικαίωμα; μήπως κατά βάθος οι πολιτικές ανοιχτών συνόρων και η επίκληση στο ανθρώπινο συναίσθημα για να δοθεί σε όλους τους αράπηδες και τους αρνητές κατανάλωσης χοιρινού όλης της Γης συνιστούν κάποιου είδους affirmative action υπέρ του τρίτου κόσμου και ως εκ τούτου αντίστροφο ρατσισμό κατά των νόμιμων ιδιοκτητών αυτού του κόσμου, δηλαδή των λευκών ευρωπαίων χριστιανών;
πιο απλά, βέβαια, κάποι@ θα μπορούσε να ρίξει απλά μια κεφαλιά στην λευκή δυτική πολιτισμένη καράφλα του κυρ-μπάμπη και να του πει ότι η πραγματική κατάργηση που ισχύει είναι στο να έχουν οι μετανάστες την επιλογή να ζήσουν, να δουλέψουν, να ευημερήσουν και να κάνουν ότι σκατά θέλουν στις χώρες τους. αλλά ο γ.γ. του πλοκ παίρνει χαώδεις αποστάσεις απο οποιαδήποτε πράξη βίας απέναντι σε γίγαντες της δυτικής φιλελεύθερης διανόησης όπως τον κυρ-μπάμπη, που είχαμε την τύχη να τον έχουμε για 4 χρόνια ως μέλος της εθνικής μας αντιπροσωπίας.
ο κυρ-μπάμπης συνεχίζει με μια απόλυτα ορθή και ψύχραιμη ιστοριογραφική προσέγγιση στο μεταναστευτικό πρόβλημα:
"Όμως, η ρύθμιση που πέρασε με εντυπωσιακό ρεκόρ συμφωνίας στη Βουλή δεν αφορά στη μεταναστευτική πολιτική. Επί κυβέρνησης Συριζανέλ η ελληνική επικράτεια μεταβλήθηκε σε σουρωτήρι επειδή η τότε ηγεσία, εντελώς υποκριτικά, φόρεσε τον φερετζέ της καγκελαρίου Μέρκελ. Απαράδεκτο. Ευτυχώς τίμιοι δικαστές ξεκαθάριζαν προσεκτικά σε ποιους θα δίνουν το ιερό προνόμιο του προστατευόμενου πρόσφυγα.
Κι όμως, ακόμη και πριν το 1989 και για σχεδόν τριάντα χρόνια, η Ελλάδα υποδέχθηκε πολλές δεκάδες χιλιάδες μεταναστών από τις χώρες του καταρρέοντος κομμουνισμού. Όμως, η εμπειρία εκείνη δεν μετατράπηκε ποτέ σε σοβαρή και οργανωμένη μεταναστευτική πολιτική. Ενώ τους υποδεχόμασταν με αισθήματα ανθρώπινης κατανόησης, τους κρατούσαμε κι αυτούς, όπως και τους σημερινούς, «φυλακισμένους» στην ανασφάλεια."
τα συναισθήματα του γ.γ. του πλοκ προς τον σύριζα είναι γνωστά στους παροικούντες την Αλ-Κουντς. ωστόσο, χωρίς την παραμικρή διάθεση υπεράσπισης τους, αυτό που αντιμετώπισε η κυβέρνηση συριζανέλ, η οποία υποδύθηκε την καγκελάρια της οποίας την κατουρημένη φιλάνθρωπη και χουβαρνταλίδικη προς τους πρόσφυγες φούστα φιλούσε για σχεδόν μια δεκαετία ο κυρ-μπάμπης (γιατί η μομφή του προς την ανγκέλα έχει αυτό το πρόσημο), ήταν ένα πολύ συγκεκριμένο προσφυγικό κύμα χιλιάδων από χώρες που κατά λάθος είναι πολύ κοντά στην ελλάδα: Συρία, Ιράκ, τις συνοριακές με τις προηγούμενες χώρες περιοχές της Τουρκίας (βάλε μέσα και κούρδους), Λιβύη. αλλά η ελλάδα δεν πήρε τα μαθήματα που έπρεπε από την διαχείριση των μεταναστών της ανατολικής ευρώπης. αντί να κάνει πουτάνες τις σύριες, όπως έκανε τις ουκρανές και τις βουλγάρες - ξεκάθαρα από αίσθημα κατανόησης για την ανάγκη τους για αγάπη και έρωτα - τους βάζει σε λάγκερ (και τσεπώνει τα κονδύλια της εε και της ύπατης αρμοστείας του οηε). ποια είναι η διαφορά;
"Με το κύμα όμως μεταναστών από χώρες όπου κυριαρχεί η μουσουλμανική κουλτούρα, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Δικαίως. Πριν πολλά χρόνια, όταν ο δικτάτορας Άσαντ επιτέθηκε στους χριστιανούς της Συρίας υποστήριξα ότι η Ελλάδα έπρεπε να τους περιθάλψει μαζικά και να τους παραχωρήσει με συνοπτικές διαδικασίες όλα τα δικαιώματα εγκατάστασης και απασχόλησης. Ούτε που το σκεφτήκαμε."
εδώ ο κυρ-μπάμπης επιστρατεύει τα βαριά όπλα της δυτικής φιλελεύθερης διανόησης: με τους ανατολικοευρωπαίους ήταν αλλιώς. τότε μπορούσαμε να το παίξουμε υπεράνω για να δείξουμε την υπεροχή του καπιταλισμού έναντι του σοσιαλισμού. ε και εντάξει ρε παιδί μου, μπορεί οι ανατολικοευρωπαίοι να ήταν τίγκα στα κουμούνια, όμως ήταν χριστιανοί. ενώ τώρα μπλέξαμε με τους μουσουλμάνοι. και αφού λέει και την παπαρίτσα του για τους χριστιανούς της συρίας, θα περίμενε κανείς να μπει και για τις δολοφονίες παλαιστίνιων χριστιανών στην Γάζα από τους σιωνιστές. αλλά όχι. γιατί; γιατί οι ορθόδοξοι χριστιανοί της Παλαιστίνης (και του Λιβάνου) πολέμησαν στο πλευρό των παλαιστινιακών οργανώσεων και των σιιτών εναντίον του σιωνισμού και των σφαγέων μαρωνιτών.
"Στο μεταξύ οι άνθρωποι αυτοί βρήκαν χαμαλοδουλειές στα σκοτεινά μέρη των καθώς πρέπει μαγαζιών που συχνάζουμε, νοίκιασαν φθηνά, ο καθένας στις γειτονιές «του», τα σπίτια που αφήσαμε για να μετοικήσουμε στα καλά προάστια, άνοιξαν τα δικά τους φαγητάδικα, μπακάλικα, κουρεία, νυχάδικα και τα απαραίτητα money transfers και παίζουν στα ίδια στοιχηματζίδικα με εμάς τους ντόπιους.
Γινόμαστε υποκριτές ενώ μπορούμε πολύ καλύτερα να πούμε με ευθύτητα αυτό που πιστεύουμε και, τελικά, πράττουμε. Όταν ένα μηνιάτικο, στις χώρες καταγωγής των παράτυπων και «κρυπτόμενων» μεταναστών είναι μεταξύ 30 και 80 ευρώ, εύκολα καταλαβαίνουμε τα υπόλοιπα. Από την άποψη αυτή, η δυνατότητα να δουλεύουν «επισήμως», με ασφάλιση και δικαιώματα, είναι μια πράξη ρεάλ πολιτίκ και ανθρώπινης ειλικρίνειας."
στο μεταξύ τους αφήσαμε να μένουν στις γειτονιές της παλιάς αστικής Αθήνας. και να χτίσουν τις δικές τους τσάιναταουν, μπαγκντατάουν, μπέιρουταουν. και ένα σεβαστό μέρος των ελλήνων δεν έχουν πρόβλημα να συγχρωτίζονται μαζί τους, να τρώνε φαλάφελ, να κουρεύονται από πάκια. ε όχι κύριοι. να βγάζουν στο κουρείο μηνιάτικο πάνω από 30 και 80 ευρώ και να μην κόβουν απόδειξη; να μην καταδέχονται ούτε την χλέπα τους να δώσουν πλέον στους λαδέμπορες της Πελοποννήσου; μα είναι δυνατόν; να έχουμε καταφέρει να φτιάξουμε έναν καπιταλισμό στον οποίο ούτε καν ο πιο εξαθλιωμένος εργάτης της τελευταίας τριτοκοσμικής χώρας να δέχεται να πουλήσει την εργατική του δύναμη; που βαδίζουμε πια; προφανώς, η ασφάλιση και τα δικαιώματα έγιναν τώρα ζήτημα ρεάλ πολιτίκ. αν το έκανε ο συριζανέλ πριν από 6 χρόνια το ρεάλ πολιτίκ τότε θα είχε κάνει εξέγερση ο κυρ-μπάμπης. τώρα όμως, που μπορούμε να τους δώσουμε κι ένα ψευτοένσημο (και να δουλέψει για αυτό και κανένα 6ωρο παραπάνω μαύρα το πάκι) δεν τρέχει θέμα.
όχι όμως κυρίες και κύριοι. ο τρελαντώνης από την Πύλο έχει δίκιο. μυρίστηκαν άδεια παραμονής τα πάκια και οι αρνητές του χοιρινού και θα τρέξουν τώρα για χαρτιά και ένσημα:
"Πιστεύω όμως -και μακάρι να διαψευστώ- ότι δεν θα δουλέψει. Μπορεί οι καλύτεροι μεταξύ των μεταναστών στο σκοτάδι, αυτοί που είναι ήδη βοηθοί των δικών μας «ελευθέρων επαγγελματιών» να εργαστούν στις μεγάλες τεχνικές και άλλες εταιρείες. Γιατί οι εταιρείες αυτές κανονικούς εργαζομένους χρειάζονται και δεν βρίσκουν. Οι μικρές όμως επιχειρήσεις που θα τους χάσουν δεν θα μείνουν άπραγες. Θα «υποδεχτούν» τις νέες φουρνιές μόλις διαδοθούν τα «καλά νέα» από την Ελλάδα.
Άρα, η ανησυχία Σαμαρά δεν είναι όσο «ακραία» θέλησαν να την εμφανίσουν μέλη της κυβέρνησης. Το θέμα είναι αν πολιτεύεσαι κοιτώντας μόνον προς τα πίσω για να διορθώσεις όσα επέτρεψες να συμβούν ή κοιτάς μπροστά. Γιατί μπροστά μας βρίσκεται το πραγματικό πρόβλημα: οι ατελείωτες στρατιές του μουσουλμανικού τόξου δεν πρόκειται ποτέ να εκτιμήσουν τη δουλεμένη μέσα στους αιώνες «χριστιανική» ανεκτικότητα που κυριαρχεί στον καθ’υμάς δυτικό πολιτισμό. Μια πραγματική μεταναστευτική πολιτική δεν μπορεί να συγκρούεται στα σύνορα και να μην ασχολείται με την ασφάλεια των πίσω γραμμών."
όχι δεν είναι ακραία η ανησυχία σαμαρά. γι' αυτό και δεν παίζει θέμα πειθαρχίας σε αυτόν. άλλωστε το πραγματικό πρόβλημα είναι οι μουσουλμάνοι που δεν πρόκειται ποτέ να εκτιμήσουν την χριστιανική κουλτούρα, την δουλεμένη μες στους αιώνες. ξέρετε ποια: αυτήν την κουλτούρα που στην δανία κλέβει τα τιμαλφή των προσφύγων, αυτήν την κουλτούρα που στην βρετανία σκοτώνει μετανάστες μέσα σε φορτηγά-ψυγεία. αυτήν την κουλτούρα που οι σταυροφόροι εξήγαγαν στην Αλ-Κουντς και στους υπόλοιπους άγιους τόπους σφάζοντας ανεξαιρέτως μουσουλμάνους, εβραίους και ορθόδοξους χριστιανούς, που τους προστάτευσε ο Σαλαντίν και οι βάρβαροι μουσουλμάνοι. αυτή που εξήγαγε η γαλλία στο Μαγκρέμπ, με τις εκατοντάδες κομμένα κεφάλια αντιστασιακών αράβων να κρέμονται για παραδειγματισμό. αυτή που έδωσε και η κωλοτρυπίδα της ευρώπης, με τους κωλόγερους να χουφτώνουν τις υπηρέτριες και μετά να κλέβουν τις άδειες παραμονής τους και να τις καρφώνουν στους μπάτσους. οι καλοί χριστιανοί.
"Με δύο λόγια δεν υπάρχει ο «καλός» μετανάστης του ενός και ο «κακός» κάποιου άλλου. Η δυσκολία αφομοίωσης και ειρηνικής ένταξης ανθρώπων που είναι, δυστυχώς ακόμη, βυθισμένοι σε πρότυπα «απάνθρωπα» για τα δικά μας πολιτισμικά μέτρα, είναι πολύ δύσκολη υπόθεση για να την κερδίσει ένα κράτος τόσο απροετοίμαστο όσο το δικό μας."
με δυο λόγια δεν υπάρχει ο "σοβαρός" χρυσαυγίτης του ενός (θυμάσαι κυρ-μπάμπη;) και ο "ούγκανος" κάποιου άλλου. η δυσκολία ανοχής και ειρηνικής συνύπαρξης ανθρώπων που είναι, δυστυχώς ακόμη, βυθισμένοι σε πρότυπα "ναζιστικά" για τα δικά μας πολιτισμικά μέτρα, είναι πολύ δύσκολη υπόθεση. όμως το δικό μας προλεταριακό ολοκληρωτικό κράτος δεν θα είναι τόσο απροετοίμαστο. οι κρεμάλες, τα γκούλαγκ, τα καθίσματα πάνω στους βαλλιστικούς που θα εκτοξεύονται προς την αμερική και την σιωνιστική οντότητα θα είναι ήδη έτοιμα. όπως και τα κονσερβοκούτια και οι πηγάδες.
χρόνια πολλά κυρ-μπάμπη και καλοφάγωτο το πούλιτσερ.
υ.γ.: η ανησυχία του σαμαρά όντως δεν είναι ούτε ακραία, ούτε πρωτοφανής. αυτή που είναι ακραία είναι η μαλακία και η οσφυοκαμψία της κοινοβουλευτικής αριστεράς που ψήφισε αμάσητη την τροπολογία για τους μετανάστες, θεωρώντας την και προοδευτική. αλλά αυτό είναι θέμα κάποιου άλλου ποστ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου