το π.γ. της κ.ε. του πλοκ πιστό στις αντιιμπεριαλιστικές του αρχές (= πιστό στο κλίκ=πέητ) αποφασίζει με κοοπτάτσια την επιβολή μιας νέας μόνιμης στήλης που θα αναρτάται κάθε τετάρτη με τίτλο "μεγάλες στιγμές του ιμπεριαλισμού," στην οποία θα σχολιάζονται παλιά ή νέα λόγια και έργα των διαφόρων κηνσόρων του ιμπεριαλισμού.
ας αρχίσουμε με ένα ντισκλέημερ: ο γ.γ. του πλοκ σε καμία περίπτωση δεν επιδιώκει να κάνει πλάκα με την ίδια την ασθένεια της άνοιας, ούτε καν να σατιρίσει το ίδιο το πρόβλημα υγείας του μπάιντεν. ο γ.γ. του πλοκ υποπτεύεται ότι ο πατέρας του ο ίδιος είναι σε πρώιμο στάδιο άνοιας, οπότε δεν το θεωρεί αστείο. αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να καταδείξει την απόλυτη παρακμή στην οποία βρίσκεται ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός και το πολιτικό του προσωπικό, που τα τελευταία χρόνια έχει να αναδείξει ως προέδρους έναν βιαστή μεγιστάνα με εθισμό στην αυτοπροβολή και έναν ηλικιωμένο που πάσχει από άνοια. το πρόβλημα με αυτό είναι ότι μέσα στην παρακμή του, ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός δεν πρόκειται να αποδεχτεί την πτώση του και να πάρει τα μαθήματα του, αλλά συνεχίζει να επαναλαμβάνει τα ίδια σκατά, με ακόμα μεγαλύτερες πιθανότητες αποτυχίας για τον ίδιο, αλλά και εκατόμβες νεκρών για τα θύματα του.
το γεγονός ότι ο μπάιτεν πάσχει από άνοια είναι γνωστό και όσο περνάει ο καιρός γίνεται όλο και πιο δύσκολο να κρυφτεί. το KCNA (το απε-μπε της Βόρειας Κορέας) φαίνεται ότι είχε κάνει τα κουμάντα του στο ιντέλ έναν χρόνο πριν από τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου του 2020, όταν χαρακτήρισε τον μπάιτεν ως "λυσσασμένο σκυλί που πρέπει να θανατωθεί" και ως ότι "βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο της άνοιας" και "είναι καιρός να φύγει από την ζωή."
μόλις τις τελευταίες μέρες, ο μπάιντεν ξαναήρθε στο προσκήνιο ως αντικείμενο σχολιασμού για την μνήμη του, όταν μπέρδεψε τον μιτεράν με τον μακρόν και την γαλλία με την γερμανία:
σε συνέντευξη τύπου πριν μερικές μέρες μετά από την δημοσίευση έκθεσης εισαγγελέα σχετικά με την κατοχή απόρρητων εγγράφων σχετικών με το Αφγανιστάν στο σπίτι του μπάιτεν, στην οποία ο εισαγγελέας ανέφερε ότι ο μπάιτεν είναι ηλικιωμένος με κακές προθέσεις αλλά κακή μνήμη - δεν θυμόταν καν πότε πέθανε ο γιος του - κι έτσι δεν υπάρχει λόγος άσκησης δίωξης. στην συνέντευξη τύπου δημοσιογράφοι ρώτησαν επίμονα τον μπάιτεν αν η μνήμη του είναι καλή, ο ίδιος εξαπέλυσε επίθεση κατά του εισαγγελέα (δεν ξέρουμε αν ο μπάιτεν προτιμούσε να έχει καλή μνήμη και να έχει λόγο άσκησης δίωξης εναντίον του) αλλά κατάφερε να να πει ότι ο αιγύπτιος δικτάτορας και σύμμαχος σίσι είναι πρόεδρος του μεξικού:
όλα αυτά οδήγησαν την ίδια την αντιπρόεδρο του μπάιτεν, την κάμαλα χάρις να δηλώσει έτοιμη να αντικαταστήσει τον μπάιτεν αν χρειαστεί:
έτσι λοιπόν, μπορεί ο γ.γ. του πλοκ να ονομάζει τον μπάιτεν ανοϊκό παππούλη από το ντέλαγουερ, όμως αυτή είναι και η επίσημη γνώμη της αμερικάνικης δικαιοσύνης για αυτόν. οκ οκ, τυπικά δεν είναι από το Ντέλαγουερ, καθώς γεννήθηκε στην Πενσυλβάνια και τα νηπιακά του χρόνια τα πέρασε στο Λονγκ Άιλαντ, αλλά από τα 10 του έζησε στο Ντέλαγουερ και ως γερουσιαστής αυτής της πολιτείας εκλέγεται.
από τότε που ο μπάιτεν εκλέχτηκε και άρχισε να εμφανίζει ενδείξεις άνοιας, ένα τρεντ στα ιντερνετικά μέμες είναι η δημιουργία βίντεο από ομιλίες του με μουσική υπόκρουση από το επικό έργο του The Caretaker Everywhere At The End Of Time. ο Caretaker είναι ο άγγλος μουσικός Leyland Kirby, που έχει κυκλοφορήσει μουσικές με διάφορα ψευδώνυμα (πχ V/Vm). υπό το προσωνύμιο The Caretaker κυκλοφόρησε μεταξύ 1999 και 2019 μια σειρά δίσκων στους οποίους κατά κύριο λόγο χρησιμοποίησε λούπες από μουσικά samples τραγουδιών που ακούγονταν την δεκαετία του 1920 σε αίθουσες χορού (το ίδιο το όνομα The Caretaker είναι παρμένο από τον ρόλο του επιστάτη που έκανε ο Τζακ Νίκολσον στην Λάμψη του Στάνλεϊ Κιούμπρικ και το κόνσεπτ από τις μουσικές που παίζουν στην σκηνή της ταινίας που διαδραματίζεται στην αίθουσα χορού του ξενοδοχείου). πολύ χοντρικά, ο Caretaker/Kirby αποτελεί έναν από τους βασικούς ανθρώπους πίσω από το μουσικό "ρεύμα" του hauntology ή και του vaporwave, το οποίο, επηρεασμένο από τον όρο του Ντεριντά στο Φαντάσματα του Μαρξ, εισήγαγε την χρήση samples από τηλεοπτικά προγράμματα, soundtracks, βιβλιοθηκομουσική και άλλα ηχητικά "αρχαιολογικά ευρήματα" ως σχόλιο πάνω στην φαντασματική επιρροή και το στοίχειωμα της πολιτισμικής μνήμης στο υποσυνείδητο του καταναλωτή και του ανθρώπου γενικά. δεν θα ασχοληθώ περαιτέρω εδώ ούτε με τις θεωρητικές απολήξεις του φαινομένου (διαβάστε Mark Fisher/k-punk και ακούστε Burial, Oneohtrix Point Never, Vektroid), αλλά επιφυλάσσομαι να το κάνω κάποια στιγμή στο μέλλον. το 2016 και ανά έξι μήνες ο The Caretaker κυκλοφόρησε σε συνέχειες τους δίσκους του έργου Everywhere At The End Of Time, με το οποίο επιχείρησε να κάνει ένα μουσικό/ηχητικό ομοίωμα της άνοιας. για αυτό και οι δίσκοι δεν είχαν τον τίτλο vol. 1, vol. 2 κλπ, αλλά stage 1, stage 2 κλπ, παραπέμποντας στα στάδια της ανάπτυξης της άνοιας. η μουσική στα 3 πρώτα στάδια είναι τυπική Caretaker: samples από ballroom songs, με τίτλους που παραπέμπουν στα συναισθήματα που νιώθει το άτομο που πάσχει από άνοια, ωστόσο σταδιακά ο ήχος γίνεται όλο και "υποβρύχιος" και "χαμμένος," όπως η αδυναμία του ατόμου να θυμηθεί και να λάβει αποφάσεις. στα στάδια 4-6 η μουσική αποτελείται κυρίως από noise και ambient απεικονίσεις της διογκούμενης γνωσιακής παράλυσης με ανατριχιαστικές παρεμβολές σκρατς βινυλίου και αλλοιωμένων samples από τα μουσικά θέματα των πρώτων σταδίων. το τελευταίο κομμάτι του σταδίου 6 Place in the World fades away κυριαρχείται από σπηλαικό ambient που σταδιακά δίνει την θέση του σε ένα παραλυτικά μονότονο ήχο από εκκλησιαστικό όργανο. μετά το 15ο λεπτό, επανέρχονται τα σκρατς του βινυλίου και σε μια στιγμή καταληκτικής διαύγειας ακούμε μια απόμακρη και παραμορφωμένη ηχογράφηση της άριας του Μπαχ "Lasst mich ihn nur noch einmal küssen" πριν τον θάνατο.
δεν ξέρω αν τα άτομα που έχουν φτιάξει τα διάφορα μέμες του μπάιτεν με το θέμα του Caretaker και της μουσικής του βουτιάς στην κόλαση της άνοιας έχει σατιρικό σκοπό, αν έχει στόχο να καυτηριάσει την κατάσταση της αμερικάνικης πολιτικής ή είναι απλά ableism. υποθέτω ότι δύσκολα κάποιος που ακούει Caretaker και έχει περάσει ώρες από την ζωή του να ακούει το έπος Everywhere At The End Of Time διακατέχεται από αισθήματα κακίας και ρατσισμού απέναντι σε άτομα με άνοια.
ωστόσο, ο παραλληλισμός της άνοιας του μπάιτεν με την δισκογραφία του Caretaker μου δημιούργησε έναν παραλληλισμό της παρακμής του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού ως κυρίαρχου δυνάστη του κόσμου με τα στάδια της άνοιας, δεδομένης της άρνησης των αμερικάνων ιμπεριαλιστών να μας αδειάσουν την γωνιά, προσπαθώντας να διατηρήσουν νοσταλγικά την χαμένη τους υπεροχή και καταλήγοντας να τρώνε όλο και πιο γερές φάπες όπου μπλέκονται, αλλά ταυτόχρονα ανοίγοντας όλο και περισσότερο πεδία πολέμου παντού: συρία, ουκρανία, υεμένη, και στα κοντά ταϊβάν. μετά από τα πολεμικά ντουζένια του κλίντον και του μπους, φτάσαμε στην περίοδο του ομπάμα που αποτελεί το πρώτο στάδιο της παρακμής του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και της άνοιας του: δεν υπάρχει καμιά νοητική δυσκολία. ο ασθενής νομίζει ότι βρίσκεται στα πάνω του, νοσταλγεί την περίοδο των δημοκρατικών κατακτήσεων της αμερικής (βλέπε μάρτιν λούθερ κινγκ, civil rights movement), σκοτώνει τον οσάμα μπιν λάντεν και συνεχίζει να δημιουργεί συγκρούσεις διά αντιπροσώπων κατά των εχθρών του (πλατεία μεϊντάν, συρία).
η περίοδος του τραπ είναι το δεύτερο στάδιο της παρακμής και της άνοιας: δεν υπάρχει κλινική ένδειξη νοητικής ανεπάρκειας. η αμερική συνεχίζει να δημιουργεί πολεμικά γεγονότα και επιτυχίες. δολοφονεί τον αλ-μπαγκντάντι του isis, βοήθησε στην διόγκωση των κούρδων λακέδων του ιμπεριαλισμού σε συρία και ιράκ, αλλά αρχίζει να δείχνει τα πρώτα σημάδια απώλειας μνήμης και που βάζει σημαντικά πράγματα. ξέχασε ότι Βόρεια Κορέα και ρωσία είναι προαιώνιοι εχθροί και προσπάθησε να τους προσεγγίσει. ταυτόχρονα ξέχασε ότι η ιερουσαλήμ διεθνώς δεν αναγνωρίζεται ως πρωτεύουσα της σιωνιστικής οντότητας και του διέφυγε ότι υπήρχε μια συμφωνία για τα πυρηνικά μεταξύ δύσης και Ιράν και αποφάσισε να αποχωρήσει από αυτήν.
στην σημερινή περίοδο του μπάιτεν έχουμε μπει για τα καλά στα προβλήματα. αρχίζουν να υπάρχουν ενδείξεις νοήτικης ανεπάρκειας και βρισκόμαστε σε μια γρήγορη μετεξέλιξη μεταξύ σταδίων 3 και 4. ο εκπρόσωπος του ασθενούς αμερικάνικου ιμπεριαλισμού ξεχνάει ονόματα, μπερδεύει χώρες και πολιτικούς και δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί στις δημόσιες εμφανίσεις του-συνεδρίες εξέτασης της πορείας της ασθένειας, καθώς χάνει τα λόγια του και μιλάει για ώρα χωρίς να έχει ιδιαίτερη συνοχή ή στόχο αυτό που λέει. όσο περνάει ο καιρός, ο ασθενής ξεχνάει την προσωπική του ιστορία και εισέρχεται σταδιακά στο στάδιο 4. όχι μόνο ξέχασε την ημερομηνία θανάτου του γιου του, αλλά δεν θυμάται τις φάπες που έχει φάει από το 2012 και μετά σε συρία, αφγανιστάν, ιράκ. αδυνατεί να οργανώσει και να σχεδιάσει προσεχτικά τις δραστηριότητες του. κάνει μια πρόχειρη επιχείρηση αναχαίτισης των Χούθι που θα οδηγήσει σε μια ακόμα μεγαλύτερη φάπα περιφερειακά. αρνείται την πραγματικότητα της πτωτικής πορείας της εποχής της παντοδυναμίας του, προσπαθώντας να οδηγήσει το Ιράν σε ανοιχτή σύγκρουση με την σαουδική αραβία και την σιωνιστική οντότητα. νομίζει ότι ακόμα πολεμάει εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης και προκαλεί μια γενικευμένη σύγκρουση μέσα στην ευρώπη, την οποία δεν μπορεί καν στην παρούσα φάση να συνεχίσει να χρηματοδοτεί ή έστω να αποκόψει την επέλαση της ρωσίας.
η αναπόφευκτη επάνοδος του τραπ στην προεδρία της αμερικής θα είναι το πέρασμα στο πέμπτο στάδιο. ο ασθενής αμερικάνικος ιμπεριαλισμός θα εκδιωχθεί από την Μέση Ανατολή, δεν θα ξέρει που βρίσκεται, δεν θα βρίσκει τρόπο να γυρίσει πίσω σε μια περίοδο ειρήνευσης. θα εντείνει την σύγκρουση με την κίνα επαναλαμβάνοντας μνήμες της εποχής που ο στρατηγός μακάρθουρ ονειρευόταν να ρίξει πυρηνικές στην μαοϊκή Κίνα για να την τιμωρήσει για την στήριξη της στην Βόρεια Κορέα. στο εσωτερικό της χώρας οι αποσχιστικές και εμφυλιοπολεμικές τάσεις θα πάνε χέρι-χέρι με την έκρηξη των δολοφονιών άοπλων μαύρων από μπάτσους.
η άνοια είναι μια τραγωδία πρωτίστως για τον ασθενή και επίσης και για την οικογένεια του. η ανοϊκή κατάσταση του ασθενή παρηκμασμένου αμερικάνικου ιμπεριαλισμού είναι μια τραγωδία για όλη την ανθρωπότητα. σε αυτό το βορειοκορεάτικο KCNA έχει ένα δίκιο: ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός είναι ένα λυσσασμένο σκυλί που πρέπει να θανατωθεί. είναι καιρός να φύγει από την ζωή τώρα που πλησιάζοντας στα τελευταία στάδια της άνοιας-πτώσης του ανοίγει όλο και περισσότερα πολεμικά μέτωπα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου